همدلی از همزبانی بهتر است
18 فروردین 95 - 20:01 | 
2638 بازدید
گیلان فردا، سارا فرزانه«ترانه سرا»
تو اگر در تپش باغ، خدا را دیدی، همتی کن و بگو ماهی ها،حوض شان بی آب است...
ادبیات برای بشر همیشه غذای روح بوده و هست. به اعتقاد صاحبنظران شعرها و سرودها، دیوان های اشعار، امثال و حکم و ضرب المثل ها، داستان ها و افسانه ها، نقاشی ها، خوشنویسی ها، خطاطی ها و هنرهای گوناگونی که به کلام، سخن و نوشته مربوط می شود، گستردگی دامنه ادبیات را نشان می دهد. گیلان هم از دیرباز مهد شعر، ادب و هنر بوده است. و ما این بار پای صحبت و درددل تعدادی از شاعران و ترانه سرایان گیلان نشستیم تا با نظراتشان بیشتر آشنا شویم. براساس اطلاعات موجود انجمن شعر مجتمع فرهنگی هنری خاتم الانبیای رشت حدود دو دهه پیش شروع به کار کرد و شاعرانی مانند جلیل واقع طلب، آرش فرزام صفت، مسعود حاکم زاده، سیده زهرا حسینی، رضا نیکوکار، هانی ملک زاده و مجتبی قاضی عهده داره مسئولیت هیأت مدیره این انجمن بوده اند. این انجمن با هدف دور هم جمع کردن شاعران مطرح شهرستان و به وجود آمدن قطب شعر در استان دایر شد و شاعران جوان و علاقمند به ادبیات نیز توانستند فرصتی برای تبادل نظر و یادگیری داشته باشند.
این انجمن ها جلسات ماهانه و همچنین مناسبت های آیینی و ملی، شب شعرهایی را با حضور شاعران برگزار می کند. لازم به یادآوری است در حال حاضر شهرستان رشت چند انجمن شعر فعال دارد. از جمله انجمن شعر خاتم الانبیای رشت، انجمن شعر حوزه ی هنری شهرستان رشت، جلسات شعر خانه فرهنگ ساغریسازان و انجمن شعر و ترانه خانه فرهنگ و هنر وابسته به سازمان فرهنگی ورزشی شهرستان رشت و ... . در همین رابطه برای اینکه از نظرات فعالین این انجمن ها در خصوص جایگاه شعر در استان و چگونگی فعالیت شاعران عزیز مطلع شویم، نظر تعدادی از عزیزان را با طرح موضوعاتی از جمله چگونگی فعالیت ها، حمایت ها، مشکلات، اهداف، برنامه ها، انتظارات، کمبودها و ... جویا شدیم. با ذکر این نکته که آقایان مجتبی قاضی، مرتضی احمدی، آرش فرزام صفت، رضا نیکوکار، و تنی چند از عزیزان دیگر یا فرصت مصاحبه نداشتند و یا ترجیح دادند سکوت کنند و همچنین با یادآوری این نکته که برای دریافت عکس مناسب و با کیفیت از بعضی از عزیزان شرکت کننده در مصاحبه وقت زیادی صرف شد، ماحصل این گفت و گو را که پس از حذف نکات تکراری، ویرایش شده است در ادامه می خوانید:
نیما فرقه
درباره سوالتون باید عرض کنم بنده متاسفانه یا خوشبختانه طی چندسال اخیر آنچنان فرصتی برای حضور در انجمن های گیلان نداشتم، البته به غیر از جلساتی که به همراه بعضی از دوستان، اداره ی جلسه را بر عهده داشتیم.
دلیل این بی رغبتی هم اغلب کیفیت جلسات و یا بی توجهی بانیان برگزاری این برنامه ها به کیفیت اجرای جلسات بوده و گاهی هم اگر توجه جزئی به این برنامه ها واصرار به انجامش شده نگاه ها کاملا ابزاری و صرفا جهت ارائه بیلان کاری برگزار کننده بوده و بس. به عبارتی به جای اینکه ابزار در خدمت ادبیات باشد، ادبیات در خدمت ابزار بوده.
چون به نظرم برگزاری جلساتی که بیشتر جنبه دورهمی و گذراندن اوقات –اغلب- فراغت را داشته باشد هیچوقت نمی تواند باعث ارتقاء سطح ادبیات اعضایش بشود. چه استعدادهای خوبی که هدر می شوند در این بین ،بماند!
یکی از مهمترین دلایل اینکه جلسات شعر، به ویژه در شهرستان ها نمی توانند بازخورد و خروجی مناسب داشته باشند این است که نهادهای برگزار کننده، تصور می کنند تنها با در اختیار گذاشتن مکانی برای برگزاری جلسات، مسئولیت خود را تمام و کمال انجام داده اند و دیگر نیازی نیست بودجه ای در اختیار این کارگروه ها قرار داده شود. اما واقعیت چیزی غیراز اینهاست.
برای برگزاری یک جلسه خوب باید از شاعرها و اساتید شعر و اساتید دانشگاهی مرتبط با شعر دعوت به عمل بیاید که همه این ها و مواردی از این قبیل مستلزم داشتن بودجه ای مشخص برای این کانون ها و کارگروه هاست.
در پایتخت، مسئولین این جلسات تنها برای برگزاری یک جلسه در هفته حداقل 200هزار تومان دریافت می کنند! و این تنها حق الزحمه ی شخص برگزار کننده است، بماند که برای حضور اساتید مختلف قراردادهای مشخص سالیانه با آنها منعقد می شود و البته کم نداریم اساتیدی که بدون هیچ توقع مالی در این گونه جلسات حاضر می شوند و تجربیاتشان را در اختیار اعضا قرار می هند. برای مثال در همین گیلان خودمان دکتر نیکویی که یکی از برترین اساتید ادبیات دانشگاه های کشور هستند اغلب اوقات در جلسات ما که در حوزه هنری گیلان برگزار می شود حضور پیدا می کنند. اما این قضیه نباید باعث شود که نتوانیم رفتاری در شان این اساتید داشته باشیم.
همینطور دوستانی هم بوده اند که خالصانه و بدون هیچ چشم داشتی برای اینکه قدمی در راه ارتقاء شعر و ادبیات بردارند از هیچ تلاشی فروگذار نکرده اند. افرادی مثل آقای آرش فرزام صفت که بعد از مدت ها فاصله گرفتن از محافل ادبی آمدند و قبول مسئولیت کردند و خود بنده به شخصه از نزدیک شاهد این تلاش ها بوده ام و خودم هم کوچکترین سهم را در این امر داشتم و یا بوده اند مسئولان استانی که دغدغه واقعی شان هنر و ادبیات بوده و گام های موثری در این راه برداشته اند.
افرادی مثل آقای مرتضی عاطفی مدیر کنونی سازمان پسماند شهرداری رشت و رئیس سابق سازمان فرهنگی ورزشی رشت که از هیچ تلاشی در این راه فروگذار نکردند و در طول زمان ریاست ایشان در سازمان فرهنگی شاهد پیشرفت های خوبی بودیم.
به هرحال ما در این دوره ها همیشه تلاشمان بر این بوده که با کمک اساتید و ناقدان برجسته استانی بتوانیم سطح کیفی شعر اعضا را با ترغیب آنها به مطالعه، تعمق و تفکر تا حدی ارتقاء بخشیم، مابقی بستگی به ممارست و جدیت خود اعضا دارد که خوشبختانه می توانم ادعا کنم، تمام افرادی که در این جلسات حضور داشته اند مخاطبان جدی شعر بوده اند و برای ادبیات زمان صرف می کنند و این ها برای ما دلگرم کننده است. چون گیلان به لحاظ استعداد در زمینه ی شعری یکی از قطب های کشور محسوب می شود.
اما متاسفانه همه این ها موقتی هستند و عده ای در یک دوره می آیند و خیلی زود اشباع شده و در خوشبینانه ترین حالت به مطالعه و سرودن در انزوای خودشان گرایش پیدا می کنند که آن هم بعد از چندسال کاملا فراموش می شود.
به نظر می رسد ازدلایل دیگر این امر ترویج و فراوانی فضاهای مجازی مختلف و در کنار آن عطش رسیدن به شهرت در یک مدت کوتاه باشد. شاعرجوان دیگر نمی آید زحمت مطالعه به خودش بدهد. پای صحبت و نقد شاعرهای باتجربه تر نمی نشیند تا از تجربیات آنها استفاده کند.
می نشیند پای یک صفحه مجازی و در کسری از دقیقه نظر تعداد زیادی را به خود جلب می کند و در نهایت با چند تعریف و تمجید که اغلب تعارفات روزمره دوستانه هستند اشباع شده و تصور می کند که به هدفش رسیده است و همه اینها نوعی آفت در مسیر رشد وتعالی ادبیات و شعر بحساب می آیند.
به هرحال صحبت درباره شعر و نحوه ی برگزاری جلسات شعر در گیلان و کمی و کاستی های آن بسیار مفصل تر از این هاست که بنده عرض کردم اما امیدوارم در سال جدید رویکرد همه ی ما نسبت به ادبیات و خاصه شعر، تغییری اساسی بکند. بانیان برگزاری این جلسات نگاهی غیر اداری! و دلسوزانه تر داشته باشند و شاعران نیز جدی تر و متعهدانه تر به مقوله ی مطالعه و سرودن بپردازند.
مریم پیله ور
متاسفانه شعر در گیلان و به طور اخص در رشت، از دیدگاه مسئولین امر به عنوان کم هزینه ترین و به بیان شفاف تر، هنرِ کاغذ و قلم، اتلاق می شود و از همین رو امکانات مادی(بودجه) آن چنان که باید وشاید، به جهت ارتقای سطح کیفی وکمی در اختیار انجمن ها قرا نمی گیرد و به همین موازات کمبودها و مشکلاتی در روند برگزاری و هدایت این انجمن ها به وجود می آید و انتقاداتی را نیز در پی خواهد داشت.
شهرستان رشت با وجود اینکه به ضرس قاطع و به اعتراف بسیاری از شاعران و کارشناسان مطرح کشور یکی از قطب های شعر کشور به شمار می رود و شاعران مستعد و مطرحی را در دل خود جای داده اما هنوز که هنوز است با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کند.
-دغدغه ی همیشگی انجمن ها از بابت تامین امکانات اولیه نظیر اتاق و سالن اختصاصیِ شعرخوانی
نشست های تخصصی (خواه فصلی) با حضور اساتید شعر استان و کشور، تجلیل گه گاه از شاعران پیشکسوت و جوانان برگزیده ی کشور، فقدان یک جشنواره ی کشوری، منطقه ای یا حتی استانی مشخص و معتبر و... وجود دارد. اما با وجود تمام مشکلات ، در هر حال و در هر شرایطی چراغ انجمن ها با همت اهالی شعر و ادب روشن است.
هانی ملک زاده
استان گیلان به لحاظ شعری پتانسیل بالایی دارد اما نهاد و سازمانی وجود ندارد تا این مهم را زیر یک پرچم و تحت عنوان یک انجمن دور هم گرد آورد.
نبود اتحاد و همدلی بین شاعران مطرح استان و شهرستان رشت و ایجاد چند دستگی یکی از عوامل افت کیفیت این انجمن ها در چند سال اخیر بوده.عاملی که ابتدا از تفاوت در طرز فکرها و خط مشی ها نشات می گیرد و بعد ممکن است به رقابت، حسادت و حتی گاه خیانت رسیده باشد.
انتظار شاعران از سازمان ها این است که به شعر به عنوان یک هنر تزئینی نگاه نشود و احترام و‌شأنیت این هنر والا و تأثیر گذار در فرهنگ جامعه ایرانی حفظ شود.
انجمن ها برای ادامه حیات نیازمند حمایت های مالی و‌معنوی سازمان ها هستند و انتظار می رود که هنر شاعر ارج نهاده شود. بعضی از شاعران ممکن است از طریق شعر ارتزاق کنند، چون کار حرفه ای ایشان است ولی متأسفانه در استان از طرف سازمان ها هیچگونه امنیت کاری برای این افراد تعهد نمی شود و شاعر می ماند و غم نان. شاید ایجاد صنفی برای شاعران و بیمه کردن این افراد که نیاز به برنامه ریزی و کار کارشناسانه دارد مرهمی باشد بر زخم این قشر همیشه مظلوم.
البته ارشاد حمایت هایی دارد ولی حمایت ارشاد از این انجمن فقط در حد اختصاص سالن و گاه پذیرایی مختصری از میهمانان در برگزاری شب شعرهای ویژه و همچنین بودجه ناچیزی است که پس از گذر از هفت خان، گوشه ی کمی از احتیاجات یک انجمن مرکزی را شامل می شود.
اما مسئله هیأت مدیره انجمن شعر از چند جهت میتواند مورد بررسی قرار بگیرد از جمله:
عدم اعتماد مسولان مرتبط به جوان ها، دشمنی های پنهان در لباس دوستی بین اعضای انجمن، کار شکنی برخی از اعضا به علت نداشتن میدان کار و دور شدن از کانون توجه، شایعه پراکنی برخی از کاندیدای هیأت مدیره، انتظارات بالای اداره از انجمن برای برگزاری مراسم مختلف بدون در اختیار گذاشتن هیچ گونه امکاناتی، و متاسفانه برخورد نامناسب برخی افراد... .
همچنین دیر تایید شدن صلاحیت اعضا و دیر صادر کردن حکم اعضا بعد از حدود 9 ماه از رای گیری که باعث پخش شدن شایعات و ایجاد شبهاتی بین اعضای انجمن و موجب شد که انگیزه خیلی از شاعران کاهش یابد، و در نهایت منجر به استعفای برخی از اعضا و یا هیات مدیره انتخابی شود...
سمیه ربیعی پور
هرانجمنی هدف و برنامه ی خاص خودش را دنبال می کند.اما با تمام فرازها و نشیب های موجود در عرصه شعر و مسایل حاکم در انجمن ها به نظرم چه انجمن ترانه، چه انجمن شعر در ی کسال گذشته خروجی خوبی داشته اند و این نشان از آن دارد که هنوز هدف در انجمن ها کم رنگ نشده است.
اما با توجه به پتانسیل های موجود برای داشتن شعرهایی تراز اول به نظرم هنوز بسترخوبی فراهم نشده است.این امر مستلزم حمایت ارگان ها و ادارات و تشکیل گردهمایی ها، همایش ها و جمع کردن شاعران در کنار هم هست. البته ما هم باید با تمام اختلاف نظرها در کنار هم باشیم. اگر واقعا یک هدف مشترک بین ما وجود دارد که آن هم شعر است،ارتباط دو سویه انجمن ها، تبادل نظر، ...می تواند در این مسیر پر پیچ و خم مثمر ثمر باشد شعر هنوز به جایگاه خودش را درگیلان نرسیده و دربین هنرها ، شعر مظلوم واقع شده است امید است با تلاش دوستان در انجمن ها و ادارات ذیربط در سال های آتی شاهد رشد و تعالی و جمع صمیمی شاعران در کنار هم باشیم.
این انجمن برای خیلی از هم دوره ای های من تنها پناه و مکانی بود که به آرامش می رسیدم عشقمون، تفریحمون و لحظه هامون با نوشتن و شعر خواندن کلید میخورد.
آن سال ها شعر تمام دغدغه ما بود و شاعرای قوی و مطرحی از گیلان تو جامعه ادبی کشور گل کردند از جمله آرش علیزاده ،رضا نیکوکار ،آرش فرزام صفت و خیلی های دیگه، اما متأسفانه استان ما با وجود استعدادهای مثال زدنی همیشه مظلوم و محروم واقع شده و ما هیچ سهمی در
بودجه ای که استان های دیگه برای برپایی جشنواره ها و سوگواره ها دارن هیچوقت نداشتیم.
کاش به دغدغه شاعرانه مون گوش میکردن. بیکاری شاعرا و مشکلات مالیشون یه طرف و دو دستگی و پراکندگی بچه ها از طرف دیگه مانع پیشرفت درست شده. ما شاعرای جوانی تو انجمن داریم که واقعا حیفه استعدادشون هرز بره و مشکلات روزمره مانع جوانه زدن قلمشون بشه. تک تک صندلی های سبز سالن دکتر رحمدل مجتمع خاتم الانبیا دلتنگ ترنم شاعرانه کسایی که امروز غم نان از فضای ادبی دورشون کرده. هنرمندا مظلومن و کم توقع، شعر الهام خداست، وقت نوشتن انگار کسی ادبیات رو تو گوشت زمزمه میکنه و بعد دوست داری دیگران حست رو بشنون و درکت کنن، اگه نتونی بنویسی و بخونی یه چیزی مثل بغض تو حجم گلو و چشم و قلبت پر میشه. اینجا همه چیز خوبه، اگه قلب ها به هم نزدیکتر بشه، اگه تفرقه نباشه، حسادت نباشه، اینجا همه چیز خوبه اگه سهمیه جشنواره ها به استان ما هم تعلق بگیره، اینجا همه چیز خوبه اگه دغدغه شاعرا شنیده بشه، اینجا همه چیز خوبه...
حسین اصدق پورهروی
انجمن شعر و ادب شهرستان رشت٬ یک انجمن رسمی و معتبر استان است که از حدود دو دهه قبل فعالیت خود را تحت نظر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان آغاز کرده.
هیات موسس دوره اول آن از پیشکسوتان و بزرگان شعر و ادب رشت بوده و تحولات گوناگونی را در نحوه اجرا و مکان و زمان و شرایط مختلف جلسات و برنامه‌های خود تجربه کرده‌است. پس از تاسیس مجتمع فرهنگی‌هنری خاتم‌الانبیا رشت. دفتر و محل برگزاری جلسات انجمن در این مکان استقرار یافت. هیات مؤسس دوم انجمن از شاعران جوان موفق شهرستان رشت بوده است و با جدایی انجمن داستان از بدنه‌ی آن٬ فعالیت‌های انجمن در حوزه‌ی شعر تمرکز یافت.
این انجمن در سال‌های پایانی دهه هفتاد و آغاز دهه هشتاد توانست نسل درخشانی از شاعران موفق را به عرصه ادبیات کشور معرفی نماید.
مسئول و اعضای هیات امنای انجمن شعر و ادب شهرستان رشت به صورت انتخابی و در جلسه مجمع عمومی انجمن برای مدت دوسال انتخاب می‌گردد. در حال حاضر مجتبی قاضی جیردهی به عنوان مسئول و حسین اصدق‌پور هروی به عنوان دبیر انجمن٬ له کمک سایر اعضائ فعال مدیریت برنامه‌های این انجمن را بر عهده دارند و فعالیت‌های این انجمن در قالب ۴جلسه زیر تداوم دارد.
۱- جلسه‌ی نقد و بررسی شعر: روزهای شنبه( به استثنای هفته اول ماه) ساعت ۱۷الی۱۹ در سالن دکتر رحمدل مجتمع خاتم‌الانبیاء
۲- شب شعرهای ماهانه انجمن: روزهای شنبه‌ی اول هر ماه٬ راس راعت ۱۷الی۱۹ در سالن دکتر رحمدل مجتمع خاتم‌الانبیاء
۳- جلسات آموزشی و کارگاهی: روزهای دوشنبه ساعت ۱۶ الی ۱۹ در دفتر انجمن. اتاق ۱۱۵ مجتمع خاتم‌الانبیاء
۴- جلسات ویژه شعر و ادبیات گیلکی: روزهای پنجشنبه ساعت ۱۷ الی ۱۹ در دفتر انجمن. اتاق ۱۱۵ مجتمع خاتم‌الانبیاءاهداف اصلی انجمن شعر و ادب شهرستان رشت در اساسنامه ذکر شده اما کارکردهای دیگری هم از نظر بنده برای انجمن شعر متصور است از جمله:
- ترویج فرهنگ عمومی و ارزش های والای انسانی و معنوی با زبان گویای شعر و ادبیات به عنوان یک هنر مردمی در جامعه
- شناسایی و کمک به رشد و تعالی استعدادهای ادبی، شعری و معرفی آثار برتر و شاعران و منتقدان مستعد و موفق به عرصه ادب کشور
- ارتقای سطح کیفی آثار تولید شده توسط شاعران به واسطه‌ی برگزاری جلسات نقد و بررسی و فعالیت‌های پژوهشی و نظری در حوزه‌ی شعر
- ترویج ارزش‌های فنی شعر و ارتقای توانمندی‌های ادبی اعضاء بواسطه‌ی فعالیت‌های آموزشی و کارگاهی
- ارتقای توانمندی‌های تشکیلاتی و مهارت‌های اجتماعی اعضاء در ارتباط با یکدیگر و تعامل با مجامع ادبی، هنری و محیط عمومی جامعه
- کمک به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان در برگزاری شایسته‌ی شب شعرها، جلسات، همایش‌ها، جشنواره‌ها، اردوهای فرهنگی و ادبی
- انتشار متون و آثار ادبی فاخر و ارزشمند جهت استفاده اعضائ انجمن و عموم مردم در قالب بروشور‌ها، نشریات و کتب تخصصی شعر و ادبیات
- ایجاد فضایی امن و آرام جهت تعامل و تضارب آراء و اندیشه‌های ادبی و ارتباط سازنده و رقابت سالم همه‌ی سلیقه‌های مختلف شعری موجود در شهرستان در محیطی علمی٬ صادقانه و صمیمی
- جلب حمایت‌های دولتی و تلاش برای هماهنگی و همسو سازی انرژی‌های فعالان ادبی و شعری برای استیفای حقوق مادی و معنوی و پی‌گیری خواسته‌ها و انتظارات نیازهای جامعه‌ی ادبی فعالان شعر شهرستان رشت
بدیهی است که بسیاری از این اهداف و کارکردها در حال حاضر جامه‌ی تحقق به خود نپوشیده و نیل به آنها تنها در سایه همدلی و همکاری جدی و صمیمانه‌ی اعضای و دوستان دور و نزدیک انجمن امکان‌پذیر است.
کاستی عمده‌ای که انجمن با آن مواجه است در درجه اول مربوط است به کمبود فضای فرهنگی و بودجه‌ی فرهنگی در شهرستان که مشکلی عمومی برای همه‌ی فعالان فرهنگی است.
به طوری که فضای فعلی که همزمان در اختیار سه انجمن شعر٬ داستان و نگارگری قرار گرفته است به هیچ وجه گنجایش جمعیت استقبال کننده از جلسات انجمن شعر را ندارد.
در سال جاری و سال گذشته بودجه‌ی ناچیزی به انجمن اختصاص یافته که آن‌هم عموما برای اجرای برنامه‌هایی خاص بوده یعنی امور جاری انجمن با مبلغی برابر با صفر اداره می‌شود و بنده و آقای قاضی علاوه بر جذب بودجه از نهادهای دیگر برای همایش‌ها، مبالغ زیای هم از جیب شخصی برای امور جاری انجمن هزینه کرده‌ایم که قابل فاکتور کردن برای اداره نیست.
البته موضوع بودجه به رویکرد کلی دولت در سپردن امور فرهنگی به مردم بر می‌گردد که از نظر اینجانب رویکرد صحیحی نیست.
باید تاکید کرد که سپردن فرهنگ و هنر به مردم به معنای کاهش بودجه‌ی فرهنگی کشور و انتظار سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در عرصه فرهنگ نیست، بلکه سپردن برنامه‌ریزی و مدیریت امور فرهنگی به مردم درکنار حمایت مادی و معنوی دولت مد نظر است. اما متاسفانه شعار «سپردن عرصه‌ی فرهنگ و هنر به خود هنرمندان» داده می شود ولی عکس این موضوع را شاهدیم. چون برنامه‌ها از طرف اداره معرفی می‌شود اما بودجه‌ها را باید با استفاده از ارتباطات شخصی از نهادهای دیگر و بخش خصوصی جذب کنیم!
موضوع دیگر که شاید به کم‌کاری انجمن در سال‌های اخیر برگردد، عدم درک صحیح از جایگاه و ارزش انجمن شعر و ادب است. این انجمن باید چتری برای پوشش دادن تمامی فعالیت‌های شعری شهرستان مثل مجوز فنی انتشار کتب شعر و خرید‌های حمایتی و همایش‌ها کارهای برجسته و انفرادی و گروهی در حوزه‌ی شعر شهرستان و بیمه‌ی شاعران و...باشد. ارائه‌ی مزایایی مثل تخفیف کتابخانه‌ها و کنسرت‌ها و سینما و تئاتر باید در نظر گرفته شود.
متاسفانه به نظر می رسد جایگاه انجمن نه از جانب خود شاعران و فعالان ادبی شهرستان و نه از سوی مسئولین فرهنگی به درستی درک نشده است.
البته جا دارد از حمایت‌های همیشگی اداره فرهنگ و ارشاد رشت تشکر و قدر دانی داشته باشیم. زیرا ما از فضای این مجموعه استفاده می‌کنیم٬ سالن و اتاق در حد مقدورات اداره در اختیار داریم و از حمایت معنوی این اداره و کمک‌های کارکنان محترم و زحمت‌کش مجتمع خاتم‌الانبیا بهره‌مندیم. اما این مقدار برآورنده‌ی انتظارات جامعه‌ی ادبی نیست. بسیاری از دلخوری‌ها و چند دستگی‌هایی که در بین شاعران است ریشه ادبی و شخصی ندارد و به همین کاستی‌ها و کمبودها برمی‌گردد.
داشتن سایت و نشریه‌ی داخلی و کتاب سال و ... امکانات و تجهیزات اداری و ارتباطی مثل رایانه، تلفن و اینترنت و... کم‌ترین انتظارات انجمن است.
برگزاری جشنواره‌های استانی و کشوری منظم و منضبط با تقویم و تاریخ دقیق سالیانه .... همه و همه مستلزم اهتمام و توجه جدی اداره فرهنگ و ارشاد استان به این انجمن است. باید درک شود که هر ریالی که در این عرصه هزینه شود از هزاران ریال هزینه‌های کشور در زمینه‌ی برخورد با بزهکاری و مسایل ضد فرهنگی خواهد کاست.
یکی دیگر از مشکلاتی که به آن اشاره کردم وجود چند دستگی و اختلافات شخصی و گروهی بین شاعران شهرستان است که در سال‌های اخیر همواره مانعی برای پیشرفت و تعالی شعر و موفقیت شاعران شهرستان رشت بوده است.
متاسفانه در سال‌های گذشته با اعمال برخی فشارها و تنگ‌نظری‌ها به انجمن و دسته‌بندی شاعران به خودی و غیر خودی و دخالت‌های غیرفرهنگی از بیرون به انجمن باعث شد که هر از چندگاه گروهی از اعضای انجمن که مسئولیت را برعهده می‌گیرد گروه دیگر را برنتابد.
و این موضوعات باعث شد٬ در ده سال اخیر شکاف‌های عمیقی در بین شاعران ایجاد کرده و انجمن شعر و ادب شهرستان رشت را از انجمنی بزرگ٬ پرجمعیت و معتبر در سطح کشور به جایگاه نامناسب فعلی نزول داده است.
البته این انجمن همچنان عرصه رویش‌های جدید ادبی است و با طراوت و نشاط به فعالیت رو به پیشرفت خود به‌عنوان پیشانی ادبیات استان و اصلی‌ترین مرکز شعر شهرستان رشت ادامه میدهد. سالن مناسب و فضای محترمانه و رسمی٬ امنیت اخلاقی و اجتماعی٬ محوریت نقد ادبی سازنده و شناسایی و پرورش استعدادهای جدید درکنار حضور شاعران باتجربه و موفق کشوری از شاخصه‌های برتر این انجمن است.
هیات امنای فعلی نیز به کمک اعضای فعال انجمن اهتمام دارد که با رویکردی و مثبت و معقول و استقبال از سلایق مختلف و اندیشه‌های متنوع ادبی٬ فضایی صمیمانه برای برطرف شدن سوءتفاهم ها و بدبینی‌ها و چند دستگی‌های گذشته ایجاد کرده و ضمن حفظ فضای ارزشی و ارتقای کیفیت فنی و بار هنری جلسات زمینه‌ی بازگشت و فعالیت مجدد تمامی طیف‌هایی که در سال‌های گذشته به هر دلیلی از انجمن طرد شده یا انجمن را ترک کرده‌اند را فراهم نماید. تا به فضل پروردگار در سایه‌ی فرهنگ و اخلاق انجمنی و جو علمی و پژوهشی مناسب و همکاری همه‌ی دلسوزان شعر شهرستان انجمن به جایگاه شایسته و در شأن خود ارتقاء یابد. لذا از همه‌ی کسانی که نقدی به فعالبت‌های انجمن دارند یا یا توقع و دلخوری خاصی از ما دارند صمیمانه دعوت می‌کنیم که دست از بدگویی و جوسازی بردارند و و با کم کردن فاصله‌ها و حضور و مشارکت در انجمن به برآورده شدن انتظارتشان و رفع نواقص ما کمک کنند. صراحتا عرض می‌کنم که در این دوره هیچ کس حذف یا خراج نشده و در انجمن با کمال افتخار به روی همه‌ی شاعران و منتقدان و علاقه‌مندان باز است.
آرش پورعلیزاده
من سعی می‌کنم پدیده‌ها را در یک «چرخه» مشاهده کنم، ولو اینکه خودم هم در همین چرخه باشم و گاهی مناسباتِ موجود در آن به مذاقم خوش نیاید. دوستان هم گفتند بنویس. خیلی دل‌دل کردم که ننویسم. دارم سعی می‌کنم ـ تأکید می‌کنم «سعی» می‌کنم ـ در خصوص آن‌چه پرسیدید، قضاوتی نداشته باشم و پدیده‌ها را معلولِ موقعیتی بدانم که در آن نشو و نما می‌کنند، چراکه عالَم بیرون، آیینه‌ی درون ماست؛ کژی و راستی اگر در کار باشد هم از ماست و آیینه را تقصیری نیست.
صرفاً به ذکر همین نکته بسنده می‌کنم که کاری اگر شده همین بس که هیچ گردهمایی به نام شعر در کشور نیست که نامی از گیلان در آن نیاید و کوتاهی اگر شده همین بس که این نام‌های بزرگ گاهی دریغ این‌قدر از هم دورند...
من البته اعتقادی به اصلاحِ عالَم «از بیرون» ندارم که بخواهم چیزی بنویسم. همین چند جمله را هم که نوشتم ناپرهیزی کردم. نگاهی به اخبار بیندازید: امروز آدم‌هایی آتشِ جنگ را در دنیا روشن نگاه داشته‌اند که برای اهل عالَم، نسخه‌های نجات‌بخش می‌نویسند، علاج کار عالَم در خاموشی است، به قول بیدل: تا خموشی داشتیم آفاق بی‌تشویش بود/ موج این بحر از زبان ما تلاطم کرده‌است
من البته ـ سوءتفاهم نشود ـ در خصوص خودم عرض می‌کنم، به راهکارهایی که از سرِ خیرخواهی ارائه می‌کنند، خرده نمی‌گیرم، مرا چه به باید و نباید دادن ها، من ـ اگر «بایدی» هم باشد ـ باید گلیم نفس خودم را از آب بکشم. کدورت‌های درون که رفع شود، آیینه‌های بیرون هم شفاف‌تر خواهند شد
بهرام مژدهی
در خصوص وضعیت کنونی انجمن های شعر شهر رشت باید عرض کنم هرانجمنی هدف و برنامه ی خاص خودش را دنبال می کند. اما با تمام فرازها و نشیب های موجود در عرصه شعر و مسایل حاکم در انجمن ها به نظرم چه انجمن ترانه، چه انجمن شعر در یک سال گذشته خروجی خوبی داشته اند و این نشان از آن دارد که هنوز هدف در انجمن ها کم رنگ نشده است.
اما با وجود پتانسیل های موجود و داشتن شعرهایی تراز اول به نظرم هنوز بسترخوبی فراهم نشده تا ازاین پتانسیل ها به خوبی استفاده شود. این امر مستلزم حمایت ارگان ها و ادارات و تشکیل گردهمایی ها و همایش ها و جمع کردن شاعران به نحو احسن درکنار یکدیگر است. در عین حال ما خود نیز باید با وجود تمام اختلاف نظرها، در کنار هم باشیم اگر واقعا یک هدف مشترک بین ما وجود دارد که آن هم شعر می باشد .ارتباط دو سویه انجمن ها و تبادل نظر می تواند در این مسیر پر پیچ و خم مثمر ثمر باشد.
در آخر باید عرض کنم شعر هنوز ب جایگاه خودش را درگیلان نرسیده و دربین هنرها ، شعر مظلوم واقع شده است.
امید است با تلاش دوستان در انجمن ها و ادارات ذی ربط در سال های آتی شاهد رشدوتعالی و جمع صمیمی شاعران در کنار هم باشیم.
