18 فروردین 97 - 00:01  | 1774 بازدید

گیلان فردا- در یک چشم بر هم زدن گذشت، یک سال گذشت با همه فراز و فرودش، با همه شادی ها، غم ها، حسرت ها و البته امیدها...

سانچی در میان دریایی از آب سوخت! زمین زیر پای مردم کرمانشاه لرزید! بال پرواز مسافران یاسوج شکست، تعدادی از کودکان که غنچه های سرزمین مان بودند به دست دژخیمان سفاک پرپر شدند و ... و از آن ها تنها خاطره ای ماند...

گرانی بیداد کرد و برنامه کار و زندگی خیلی ها دچار تزلزل شد. و آن ضرب المثل عامیانه به معنای واقعی نمود پیدا کرد و بیکارانی که تا ظهر بیکار بودند، بعدازظهر به کارهای صبح رسیدگی کردند!!!

اگر از پیامدهای بیشمار و پنهان و آشکار بیکاری بگذریم که در چند جمله قابل وصف و موشکافی نیست باید بگوییم بخشی از جامعه حتی توان شنیدن انتقادات را هم نداشتند و گفتند اغتشاش! بی شک قسمتی از حرف های آن بخش از جامعه که توان شنیدن هیچ گله ای را ندارند درست است، چون زمان انتقاد بهترین فرصت است که مغتشش هم وارد صحنه شده و ابراز وجود کند! ولی تمام بخش های جامعه خوب می دانند که این گله مندی ها از سوی همین مردمی بوده است که در بسیاری مواقع عزیز شمرده می شوند، در بسیاری مواقع در صحنه بوده اند و هستند، مردمی که هیچگاه حاضر نشده و نمی شوند و نخواهند شد که یک وجب از خاکشان به دست دشمن بیفتد، مردمی که همیشه پله های ترقی آن بخش دیگر از جامعه را ساخته اند و مردمی که شریفند و حرمت و احترامشان واجب است...

بی شک مردم حق دارند از سیاست زدگی، از بی برنامگی، از حیف و میل بیت المال، از حق کشی، از رانت خواری و سهم خواهی، از دزدی ها و اختلاس های کلان سیستمی و... گله مند باشند.

اما باید صدای افکار عمومی را با گوش جان شنید و فرصت جبران را تا دیر نشده از دست نداد.

ایران کشور بزرگ و پهناوری است. مملو از ذخایر و منابع طبیعی است. چشم اندازهای بی نظیر طبیعی اش شهره عام و خاص هست. تاریخ کهن دارد. فرهنگ غنی دارد. کوه و دشت و دریا و کویر و تالاب دارد. و صد البته انسان های توانمند، غیور و پاک نهاد. به نظر می رسد برای ساختن فردایی بهتر باید فرصت حضور به همه بدهیم و جوان ها را دریابیم.

اما یک نکته خیلی جالب است و آن این که مدیران و مسئولان ارجمند مدام در صحبت ها و سخنرانی های خود مدیران و مسئولان را خطاب قرار می دهند که به مسایل رسیدگی کنند!! ما بالاخره نفهمیدیم منظورشان کدام مدیران است؟! از سوی دیگر کاش این همه مدیران نازنین به هنگام صحبت و سخنرانی به تکرار حرف های تکراری مشغول نباشند. تکرار قصه مشکلات و کمبودهایی که گریبان مردم را گرفته است آیا مشکلی از آن ها حل می کند؟!! اگر قرار باشد که شخص مدیر و مسئول و کارشناس و نماینده و شهردار و فرماندار و استاندار و ... بیایند فقط مشکلات را دوباره و چند باره واگویه کنند و فقط وانمود شود که مشکلات را می دانند، که کاری انجام نداده اند. این عزیزان باید در مقام صاحبنظر و با بهره گیری از کارشناسان مجرب و توانمند و متخصص در حوزه های مختلف راهکار ارایه دهند که قابلیت اجرایی داشته باشد، وگرنه بجز دریافت حقوق و مزایا و حق ماموریت های آنچنانی چه فرقی با یک شهروند عادی دارند؟؟؟

کاش چه در زندگی شخصی و چه در زندگی اجتماعی و همچنین در برنامه ریزی ها و تصمیم سازی ها افق دیدمان را بازتر کرده و فکرمان را پرواز دهیم. و خود را در هر جایگاهی که هستیم هم نسبت به خودمان و هم نسبت به اطرافیان و هم جامعه به معنای واقعی مسئول بدانیم.

 حیف است این همه منابع طبیعی و انسانی خارق العاده هرز روند و در غنچه پژمرده شوند.

انشالله سال نو سکه خوشبختی، سلامتی و سرافرازی همه ی ما طلایی باشد و خوش بدرخشد.

مدیرمسئول