هنوز...
20 مهر 94 - 00:07 | 
1757 بازدید
این یادداشت به بازخوانی عملکرد رییس دولت یازدهم و ارزیابی آن با متر و معیار یک شهروند می پردازد و میزان تحقق وعده های حسن روحانی البته نه در مقام یک فرا انسان بلکه در مقام رییس تنها یک قوه از سه قوه در جمهوری اسلامی ایران ودر ظرف اختیارات همین مقام مورد بررسی قرارمی گیرد.
هنوز پس از دوسال روحانی برای بسیاری محبوب است زیرا یادآور حس خوب مردم سالاری است، مردم سالاری برای مردمی که آگاهانه خواستند با رای خود به دوره تسلط احساسات افراطی ( مانند کینه، خشم، نفرت، انتقام) بر زندگی ، جان و مال مردم پایان بدهند و توانستند. مردمسالاری مردمی که اراده کردند روزی نو با محوریت عدل، قانون و عقل آغاز کنند و قدرت را از راه مدنی از یک فرد نو ظهور درعرصه سیاست کلان (که به دلیل ناآشنایی به ظرایف این عرصه ، آن را به میدان آزمون و خطا بدل کرده بود ، خود را درمرکز امور می دید و یک تنه به همه صاحب‌نظران متخصص و نظامهای علمی رایج، پشت پا می زد و به تصور همه چیزدانی هرروز طرحی نو در می انداخت) بگیرند و آن را به سکاندار با تجربه ای واگذارند که قسمت اعظم عمرش رابا انگیزه و دانش در پستهای کلیدی گذرانده و سیاست علمی و منطقی را هم در بعد نظری و هم عملی می شناسد.
هنوز پس از دو سال کلید روحانی مظهر امید به باز گشوده شدن درهای ناگشودنی است، کلیدی جادویی که مدعی است می تواند قفلهای زنگ زده روابط خارجی، شرایط سخت اقتصادی پیش روی مردم، شکاف در مسائل اجتماعی و سیاسی بین گروهها و احزاب و جناحها، فضای امنیتی در زمینه فرهنگی و در محیط‌های آموزشی را بگشاید. اگرچه این کلید تا کنون توفیق داشته که چند قفل را هم بگشاید ولی مهمترین قفل پیش روی تحقق وعده های رییس دولت یازدهم در دوسال گذشته، یعنی قفل تحریم ، همچنان بر درهای خزانه کشور بسته است. خزانه ای که می بایست بدلیل کسب بالاترین درآمد فروش نفت در دولت پیشین یاری رسان دولت کنونی شود، امروز به بزرگترین چالش برای دولت درآمده است و کار را به آنجا رسانیده که تمام توان دولت فعلی را به خود و در جهت یافتن رهیافتی برای مهار وضعیت اقتصادی، بخصوص تورم افسارگسیخته ناشی از آن اختصاص داده است، تورمی که برجای جای زندگی مردم اثر گذاشته است.
هنوز تحریم ، این مولود ورق پاره های سازمانهای جهانی، همه چیز حتی آب ، نان و سلامت مردم را تهدید می کند. از این رو از تلاش در برقراری تعامل عزتمند وسازنده با جهان به عنوان اصلی ترین کلید گشاینده این قفل دربرنامه دولت تعبیر می شود که اهمیت آن در مذاکرات نفس گیر هسته ای با دولتهای بزرگ جهان نیز به اثبات رسیده است. مذاکراتی که به منظور تهیه دستورالعملی برای برنامه جامع اقدام مشترک (برجام ) با 1+5 صورت پذیرفت حتی تا همین مرحله هم به بهبود چهره ایران و پذیرش نقش موثر آن در معادلات جهانی انجامیده است . دستاورد مهمی که روحانی و تیم او توانستند برخلاف همتایان خود در دولت نهم و دهم با مذاکره ، درک متقابل، محبت ،تحبیب، تکریم و لبخند از دولتهای بزرگ کسب کنند. توافقی که انشاالله نوید دسترسی ایران به بازارهای جهانی ، عرضه کالاهای مختلف در آنها ودرنتیجه گشایش اقتصادی را می دهد . البته هنوز متاسفانه فرجام برجام مشخص نیست و هرلحظه بیم آن می رود که دستاورد دیپلماسی هوشمندانه سیاستمردان دولت تدبیر و امید مورد خدشه قرارگیرد ومارا به سرخط بازگرداند.
هنوز در زمینه اجتماعی و فرهنگی علیرغم خواست دولت مبنی بر ایجاد جامعه با نشاط و شاد در چارچوب موازین دینی و قانونی و برخی اقدامات خوشایند مانند از سرگیری فعالیت خانه سینما ، همچنان اختلاف سلیقه مردم با دولت در مصادیق فرهنگی محل مناقشه است.
هنوزدر بعد اجتماعی توزیع ثروت درجامعه عادلانه نیست و مردم همچنان نتوانسته اند تغییر مثبت در زندگی خود احساس کنند. هنوز علیرغم تلاش صادقانه دولت درزمینه تامین مسکن، سلامت و خدمات درمانی شکاف طبقاتی هرروزعمیق تر از گذشته خودنمایی می کند.
هنوز دولت دربرآوردن یکی از مهمترین وعده هایش یعنی اشتغال علیرغم آمارهای امیدبخش توفیقی نداشته است و خانواده ها همچنان از بیکاری عزیزانشان رنج می برند و از عوارض اجتناب ناپذیر آن مانند طلاق، اعتیاد و ... مضطربند.
هنوز در بعد سیاسی به جز برخی اقدامات مثبت دولت مانند ازسرگیری فعالیت خانه احزاب ، راه زیادی تا نهادینه شدن حقوق شهروندی درپیش است.
هنوزحضور جدی زنان تنها به پای صندوق‌های رای محدود می شود ولی همچنان در مسائل سیاسی، اجتماعی، از فرصت‌های برابر برخوردار نیستند.
هنوز علیرغم تلاش دولت برای برقرای آرامش داخلی ، محبت و آرامش به خانه راه نیافته است.
هنوز خانه از چند گانگی در تمامی انواع آن : قومی، ملی، مذهبی، جنسیتی، جناح بندی سیاسی و ... رنج می برد و در تلاطم است. شاهد مدعا سرخط روزنامه های هر روز است که سرشار از اهانت، تهمت، چند دستگی، تهدید، و ... است و چیزی که گم شده است همدلی و همزبانی که اتفاقا بطور غریبانه ای بر پیشانی امسال نیز حک شده است ، حلقه مفقوده ای که فقدان آن تنها بدلیل بی خردی و بی بصیرتی است.
هنوز در زمینه مسائل سیاسی به تمام اهداف‌مان نرسیده‌ایم. سرنشینان قایق سیاست ایران همچنان عامدانه سرگرم ایجاد روزن در قایق هستند تا دیگرسرنشینان را غرق کنند غافل از اینکه این سرنوشت محتوم خود آنها را هم تهدید می کند.
هنوز تصویر زشت وتضعیف کننده اختلافات داخلی کشورمان این پیام را به جهان می دهد که پاشنه آشیل در ایران عدم وجود صدای واحد درآن است، پیامی که همچنان فرصت طلبان خارج نشین را به وسوسه می اندازد که بر شدت اختلافات دامن زنند.
هنوز بیم آن می رود به جایی برسیم که علیرغم داستانهای إیثار در ادبیات ملی و مذهبی ، عشق ، ایمان عقیده و وطن پرستی به واسطه عطش کسب قدرت کمرنگ شود.
اما همچنان امید به فرزندان راستین وطن وجود دارد که دامن از این جنگ باخت- باخت برچینند تا مبادا کشور بیش از این لطمه نبیند. وطن پرستانی که برایشان نه حسن روحانی و نه هیچ رییس جمهور دیگری یک فراانسان نیست و قرارهم نبود که اینگونه باشد . وطن پرستانی که پیروزی ها را می بینند، کاستی ها را درک می کنند و فارغ از من و ما همگام با دولت و دست بدست آن در اعتلای این کشور تلاش می کنند.
- عضو هیات علمی دانشگاه گیلان
