با واگذاری به بخش خصوصی؛ترمینال گیل تا یک ماه دیگر ساماندهی می شود
5 آبان 00 - 00:08  | 1043 بازدید

 

گیلان فردا- شهلا ابراهیم زاده اصلی- نمی دانم تا چه حد اهل سفر هستید، حتی اگر اهل سفر تفریحی هم نباشید، گاه ناگزیر می شوید به خاطر انجام کاری از شهر و استان خود به جای دیگری سفر کنید و چه بسا مسافرت با اتوبوس را به هر دلیل بر وسیله نقلیه دیگر ترجیح دهید. در چنین حالتی در پایگاه خبری مرورچه قصد تمدد اعصاب و استراحت داشته باشید و چه انجام کار اداری و نظایر آن به ترمینال شهر مراجعه کنید. حال اگر شهروند به اصطلاح کلانشهر رشت(!) باشید و به ترمینال گیل مراجعه کنید نه تنها در همان آغاز سفر خستگی به تنتان می ماند بلکه هیچ انگیزه و ذوقی برای حضور مجدد در این ترمینال نخواهید داشت.

وضعیت این ترمینال که در همین دوران کرونا به طور میانگین روزانه حدود هزار مسافر دارد به گونه ای است که نه تنها زیبنده رشت بلکه زیبنده هیچ شهری نیست. بارها خودم به عنوان مسافر یا همراه مسافر از نزدیک با نواقص و مشکلات آنجا مواجه شده ام. شاید شما هم تجارب مشابه ای داشته باشید.

آخرین باری که حدود 10 روز پیش به این پایانه رفته بودم نه تنها وضعیت بهتر نشده بود بلکه نابسامانی بیشتری به چشم می خورد.

به عنوان یک شهروند دنبال مسئول ترمینال گشتم، گفتند باید با آقای فدوی صحبت کنید. اما گویا ایشان برای جلسه ای در شهرداری حضور داشتند و شخص دیگری در دفترشان در پاسخ به انتقاد من که چرا وضعیت چنین است، گفت:«قرار است اینجا به بخش خصوصی سپرده شود و تا چند روز دیگر همه چیز درست می شود. وی وضعیت نامطلوب سرویس های بهداشتی را ناشی از تردد افراد معتاد دانست و گفت:«بارها دستگیره و نظایر آن توسط این افراد کنده و دزدیده شده است...»

اما سوال این است که خب بالاخره چاره کار چیست؟ آیا باید همه چیز را همینطور رها کرد!آیا ترمینال های دیگر هم همینطور هستند؟

***

با یک سرچ ساده می توانید مشخصاتی از این پایانه را در اینترنت اینگونه بخوانید:

ترمینال میدان گیل رشت - پایانه هاhttps://www.payaneha.com › terminal

ترمینال میدان گیل رشت با مساحت 72630 متر مربع در سال 1372 راه اندازی شد. این ترمینال زیر نظر شهرداری رشت در حال فعالیت می باشد.

مسافران می توانند بلیط اتوبوس خود به بیشتر شهرهای کشور را از ترمینال میدان گیل رشت خرید کنند.

امکانات ترمینال میدان گیل رشت:

پارکینگ ویژه اتوبوس با ظرفیت 100 دستگاه اتوبوس

سرویس های بهداشتی

کارواش

غرفه تجاری

غرفه های خدماتی

سالن انتظار به ظرفیت 150نفر

استراحتگاه مخصوص رانندگان

***

ترمینال گیل از دور و از نزدیک

برای اینکه پیشداوری نکنم روز بعد ضمن حضور میدانی در ترمینال به سراغ تعدادی از مدیران و کارکنان دفاتر فروش بلیط پایانه و بعضی از مسافران هم رفتم تا ببینم آن ها چه نظری دارند که با گلایه های زیادی رو به رو شدم. گلایه هایی که بارها خودم به عنوان یک شهروند و مراجعه کننده به ترمینال گیل با آن ها مواجه بوده ام.

با ذکر این نکته که عزیزان شاغل در دفاتر علاقه ای نداشتند نامی از آن ها در این گزارش ذکر شود، نظراتشان را در ادامه می خوانید:

یکی از مدیران دفاتر فروش بلیط با بیان اینکه پنج درصد از کرایه هر مسافر را شهرداری بابت خدمات از جمله نظافت محوطه، نظافت سرویس بهداشتی، زیبا سازی محوطه و کاشت گل و گیاه و نظایر آن از ما می گیرد، ادامه می گوید:«پنج درصد می گیرند ولی متاسفانه به اندازه یک درصد هم خدمات انجام نمی دهند. وقتی باران ببارد قسمت های زیادی از سقف اینجا چکه می کند. روز آفتابی و گرم هم خدماتی داده نمی شود. کولرهایی که در دفاتر فروش بلیط در این ترمینال می بینید همه توسط خود آژانس ها نصب شده، اگر هم کولری را شهرداری نصب کرده باشد از نوع نامرغوب بوده و خراب شده است.»

می پرسم اجاره این دفاتر چقدر است؟ می گوید:«مبلغی که شهرداری بابت اجاره دفاتر فروش بلیط، از ما می گیرد متفاوت است و بستگی به مکان دفتر دارد. ازماهی دو میلیون پونصد هزار تومان تا ماهی پنج میلیون و حتی هفت میلیون تومان»

هیچ خدماتی به مسافر داده نمی شود

فرد دیگری از نبود سالن انتظار برای مسافر انتقاد دارد و می گوید:«اصلا حق و حقوق عادی مسافری که به این ترمینال مراجعه می کند از هیچ جهت در نظر گرفته نشده است. مسافر هیچ جایی برای نشستن و منتظر ماندن ندارد. فقط چند صندلی در راهرو بیرونی گذاشته شده که آن هم اصلا وضعیت مناسبی ندارند. بنابراین مسافر مجبور است همانطور سرپا بماند تا اتوبوس مورد نظرش از راه برسد. گاه ممکن است این انتظار خیلی طولانی هم بشود و مسافر چاره ای ندارد و باید ساعت ها سرپا بماند و یا در محوطه نه چندان تمیز راه برود. نظافتچی ترمینال هم فقط یک نفر است که گویا تا چند روز دیگر بازنشست می شود. مسولان اینجا می گویند اگر این شخص هم برود دیگر هیچکسی را برای همان نظافت حداقلی اینجا نداریم. جالب اینکه گاه از میان سطل زباله و آشغال هایی که در حاشیه سطل ریخته شده، زباله های بازیافتی جمع آوری می شود و بقیه همانطور تا چند روز باقی می ماند. یعنی عملا هیچ بهداشتی در محوطه وجود ندارد.»

بارها مشکلات را به مسئولین انتقال داده ایم

می گویم:«چرا این وضعیت را به مسولان پایانه منتقل نمی کنید؟» ولی آن ها می گویند:«ما بارها پیش مسولین مرتبط رفتیم، متاسفانه به حرف ما هیچ توجهی نکردند. چند روز پیش هم گویا تعدادی از مدیران و شاغلین دفاتر فروش با مسئول اینجا که نماینده شهرداری در اینجاست صحبت کردند. به جای اینکه بگویند به فکر چاره ای هستیم می گویند می خواهیم اینجا را به بخش خصوصی واگذار کنیم. ولی تا زمانی که هنوز به بخش خصوصی واگذار نشده، تکلیف چیست؟ آیا مسافران و غرفه داران باید همچنان در عذاب باشند؟ یعنی مردم نباید سرویس بهداشتی بروند؟ سه ماه است که در دو تا از سرویس های بهداشتی قفل  است، دو تا دستشویی دیگر هم با وضعیت اسفبار باز است اما جلوی ورودی آنجا یک نفر را گذاشته اند که از هر کس می خواهد به دستشویی برود پول بگیرد! و اگر کسی بگوید پول همراهم نیست شخصی را که جلو در دستشویی نشانده اند چنان با لحن بد با مسافر یا غرفه دار صحبت می کند که واقعا زننده است و این در حالی است که هیچ خدماتی در آنجا داده نمی شود، نه سرویس ها تمیز هستند، نه نظافت می شوند، نه در توالت ها قفل دارد، نه مایع دستشویی به اندازه لازم هست و خلاصه اینکه زبان از توصیف عاجز است. گاهی همین دو دستشویی کثیف لامپ ندارد، گاهی دستگیره ندارد و... البته این ترمینال دو تا دستشویی دیگر هم دارد که تمیز ولی در آن ها قفل بوده و فقط در اختیار کارکنان اداری است که از طرف شهرداری در اینجا استقرار پیدا کرده اند. در واقع نه مسافر می تواند از آن دو دستشویی استفاده کند و نه غرفه داران و این واقعا یک نوع بی احترامی است. با اینکه تعدادی از کارکنان شرکت های فروش بلیط خانم هستند و ممکن است معذب باشند اما هیچ خدماتی داده نمی شود و یک دستشویی درست و حسابی اینجا نیست.»

نواقص زیاد است

ولی اینها همه نواقص نیست. شخص دیگری به نبود آب سرد کن در محوطه ترمینال اشاره می کند و می گوید:«یا آب سردکن نیست و یا اگر هست خراب و اسقاطی است. در کل ترمینال فکر می کنم فقط یک یا دو تا از شرکت ها در بخش داخلی دفتر خود دو تا آب سرد کن برای همکاران خودشان گذاشته باشند که بعضی از مسافرها از شدت ناچاری از آن آب برای خوردن و گاه حتی برای شستن دست و صورت استفاده می کنند و این باعث می شود محوطه اطراف آب سرد کن که مربوط به همان شرکت ها می شود در بیشتر مواقع خیس باشد و هم از نظر بهداشتی مشکلاتی ببار آورد.»

این وضعیت موجب شرمساری است

یکی دیگر از غرفه داران راه می رسد و می گوید:«خانم خواهش می کنیم اینها را حتما انعکاس دهید، واقعا وقتی مسافران مراجعه می کنند آدم از وضعیت این ترمینال خجالت می کشد. یعنی وقتی مسافران از استان های دور و نزدیک می آیند نه سالن انتظاری وجود دارد که تا زمان سوار شدن اتوبوس مورد نظرشان منتظر بمانند، نه نماز خانه تمیز و مرتبی است که اگر شخصی می خواهد نماز بخواند و یا کمر درد و پا درد دارد چند دقیقه آنجا بنشیند، نه سرویس بهداشتی هست، نه سطل زباله درست و حسابی وجود دارد و نه حتی امنیت. انگار اینجا یک تبعیدگاه است ،آنوقت می خواهیم شهر و استان گردشگر پذیرهم باشیم! بخاطر کرونا در نماز خانه را هم بسته اند و این در حالی است که اصلا اینجا هیچ بهداشتی نه برای کارکنان رعایت می شود و نه برای مسافران. گاهی حتی والدینی که بچه کوچک همراه دارند به خاطر بسته بودن و کثیف بودن دستشویی و یا پولی که مجبور می شوند برای استفاده از دستشویی کثیف و بدون امکانات حداقلی بپردازند، طفل کوچک شان را همینطور در محوطه سر پا می گیرند... . بعد جالب است که با این وضعیت نابسامان و اسفبار بهداشتی اینجا، هر روز صبح  می آیند و می گویند چرا ماسک ندارید و این واقعا خنده دار و البته تاسف بار است! آن هم در ترمینالی که در مرکز استان قرار دارد. باور بفرمایید به خاطر تردد افراد معتاد، خانم ها و بچه ها معمولا جرات نمی کنند آن طرف بروند چون اصلا امنیتی ندارند و حتی در دستشویی از داخل قفل ندارد، به همین دلیل آن دو دستشویی هم مکانی شده برای کشیدن مواد مخدر و بعضی ها که اعتیاد دارند با دادن پولی به نگهبان، آنجا مشغول کشیدن مواد مخدر می شوند. بارها ما شاهد دعوا در اینجا بودیم چون به جای اینکه سرویس بهداشتی درست و تمیز برای مسافران و کارکنان شرکت ها ساخته و خدمات رسانی شود، گویا ترجیح می دهند سرویس های بهداشتی همینطور داغان و افتضاح باقی بماند و محلی باشد برای کشیدن مواد مخدر، تا جایی که افراد معتاد با دادن دو سه هزار تومان در صف استفاده از این دو دستشویی در نوبت می مانند!!»

اینجا را تبعیدگاه درست کردند

حال سوال اینجاست که آیا مسئولین ترمینال و مسئولین مرتبط شهرداری که این مجموعه زیر نظر آن ها فعالیت می کند از این وضعیت اطلاع ندارند یا چشمان خود را در مقابل همه این موارد بسته اند؟ شاید هم اصلا برایشان مهم نباشد! کافی است یک بار در ساعت های مختلف به این ترمینال سر بزنید تا از نزدیک خودتان ببینید اینجا چه خبر است!

آن ها می گویند:«بارها این مسایل، کمبودها و خلاف ها را به گوش مسئولان مرتبط رساندیم ولی متاسفانه برای بهبود شرایط هیچ اقدامی نشد. الان هم تا این موضوع را مطرح می کنیم می گویند می خواهیم به بخش خصوصی واگذار کنیم. زمان واگذاری کی هست خدا می داند، ولی آیا درست است که تا زمان واگذاری وضع همینطور ادامه پیدا کند؟ یعنی به معنی واقعی اینجا را تبعیدگاه درست کردند و هر چه آدم مشکل دار را اینجا گرد هم آورده اند!! حتی گاه شده ماموری برای اینجا فرستاده اند که خود آن مامور به جای راهنمایی، صلح، سازش و برقراری نظم و انضباط، بیشتر درگیری ایجاد می کرده است! الان هم که هیچ انتظاماتی در اینجا نیست! متاسفانه نه پلیسی اینجا هست و نه نظارتی! محوطه پایانه نیز از هیچ طرفی محصور نیست!»

مسافران و گردشگران هیچ حقی ندارند

غرفه دار دیگری می گوید:«شهرداری بخشی از نیروهای خود را اینجا مستقر کرده، به آن ها حقوق می دهد، فضای کارشان هم خوب است و امکانات از جمله سرویس بهداشتی تمیز و غیره را در اختیار آن ها گذاشته است، حال اینکه آن تعداد افراد کدام بخش از کارها را انجام می دهند نمی دانیم اما مطابق با همان امکاناتی که در اختیار آن ها است لااقل به کارکنان شرکت های مسافربری و مسافران و مراجعان نیز باید امکانات داده شود. اصلا این مکان برای خدمات دهی به مسافران احداث شده است ولی تنها چیزی که ارایه نمی شود خدمات به مسافران و گردشگران بوده و عملا موجب شرمساری و خجالت این استان و شهر رشت است! در محوطه حتی شیر آب هم نیست که در صورت نیاز مورد استفاده مسافران و همراهان قرار بگیرد و این اصلا زیبنده این شهر نیست.»

اینجا امنیت هم ندارد

اما یکی دیگر از مشکلات این ترمینال نبود نور کافی است. یکی از کارکنان می گوید:« شب ها اصلا اینجا نور کافی وجود ندارد و مسافرانی که نیمه شب از راه می رسند خصوصا خانم ها و جوانان اصلا امنیت ندارند و گاه حتی ترجیح می دهند تا روشن شدن هوا همانطور در اتوبوس بمانند. به عنوان نمونه چند شب پیش خانم مسافری حدود سه صبح به رشت رسید و مجبور شد تا هشت صبح در اتوبوس بخوابد چون نه سالن مرکزی وجود دارد نه نماز خانه ای هست، نه سرویس بهداشتی و نه با وجود تردد افراد معتاد امنیت جانی و مالی!(چون ساعت حرکت بعضی از مسیرها طوری است که مسافر نیمه شب به مقصد می رسد، افرادی که کار اداری دارند یا برای پیگیری پرونده یا انجام کاری که به آن ها از قبل نوبت داده شده و باید اول وقت در آن محل باشند نمونه هایی از این مسافران هستند) در حالی که اغلب ترمینال ها یک سالن انتظار بزرگ دارند و حتی اگر شرکت ها هم تعطیل باشند، سالن انتظار تا صبح باز است و مسافران با امنیت کامل آنجا تردد می کنند و در صورت نیاز از نماز خانه، سرویس بهداشتی تمیز با امکانات لازم، آبخوری، سطل زباله، بوفه، فروشگاه، مانیتورهای اطلاع رسانی، تلویزیون، وسایل گرمایشی و سرمایشی، عابر بانک، غرفه های راهنمایان گردشگری، غرفه های صنایع دستی و سوغات استان، کافی شاپ، غرفه های سرگرمی، فضای سبز، دوربین های کنترلی و نظایر آن استفاده می کنند و اینها امکانات حداقلی است که یک پایانه مسافربری بزرگ یا کوچک باید داشته باشد. خیلی از مسافران در مواجهه با وضعیت نامطلوب اینجا با بزرگ منشی فقط سرشان را به نشانه تاسف از این وضعیت تکان می دهند، اما تعدادی دیگر عصبانی می شوند و از ما گله می کنند در حالی که مسئولیت ترمینال با شهرداری است و آن ها واقعا باید پاسخگو باشند. بارها ما اینجا با کنایه، پوزخند و سرکوفت مسافران شهرهای دیگر مواجه بوده ایم که به درستی حق هم با آن هاست. طوری که با یک بار مراجعه به این ترمینال و روبرو شدن با این وضعیت اسفبار هرگز رغبتی برای سفر مجدد به رشت و حضور در این ترمینال نخواهند داشت، آنوقت مسئولین شعار می دهند که می خواهیم قطب گردشگری هم بشویم! و این واقعا مضحک است! مقایسه کوچکی با وضعیت ترمینال های موجود در مراکز استان ها و یا حتی ترمینال های مراکز استان های همجوار و حتی ترمینال شهرهای خیلی کوچک تر از رشت دلیلی بر این ادعا است. گاه حتی چند هفته عابر بانک اینجا قطع است و مسافران سرگردان می شوند.

***

در ادامه این گزارش با آقای محمد محبتی، رییس سازمان مدیریت حمل و نقل بار و مسافر شهرداری رشت گفت و گو کردم.

از شهروندان عذرخواهی می کنم

وی همینکه موضوع مصاحبه را می شنود، می گوید:«جا دارد من اول از شما تشکر کنم بابت پیگیری این موضوع به عنوان یک شهروند مطالبه گر، همچنین یک عذرخواهی به شما و شهروندان فهیم شهر رشت بدهکارم به جهت مشکلات و معضلاتی که در پایانه وجود دارد. متاسفانه علیرغم زحماتی که عزیزان ما در مدیریت های قبلی در پایانه کشیدند چیزی که باید اتفاق می افتاد، نیفتاد و این وضعیتی است که الان در پایانه می بینیم. ولی ما اقداماتی در پایانه انجام دادیم.

یک سری از نواقص را رفع کردیم

وی در پاسخ به اینکه چه اقداماتی انجام دادید؟ به «مرور» می گوید:«من طی مدتی که اینجا هستم یک سری از نواقص را رفع کردم. مثلا ما سرویس بهداشتی را از آن وضعیت درآوردیم. نمازخانه را راه اندازی کردیم و از نماینده آیت الله فلاحتی دعوت کردیم که برای بازدید تشریف آوردند. منتهی آنجا یک سری مشکلات و معضلاتی داریم مثل معتادین و متجاهرینی که رفت و آمد می کنند. ما آنجا یک دفتر (کانکس) هم به پلیس دادیم تا در پایانه حضور فیزیکی داشته باشد و جلوی اتفاقات را بگیرد. البته خودم اذعان دارم یکی از ضعف های من همین وضعیت پایانه است، آن اتفاقی که باید به لحاظ ساختاری در پایانه بیفتد هنوز نیفتاده، چون حجم کار و موضوعات در پنج سازمان ادغام شده مرتبط زیاد بوده، ما پله به پله کارها را دنبال کرده و انجام دادیم و تا برسیم به پایانه یک زمانی برد. منتهی طی این زمان ما بعضی از موضوعات پایانه را پیگیری کرده و انجام دادیم.»

محوطه را محصور می کنیم

وی در پاسخ به اینکه چه کارهایی انجام دادید، چرا به چشم نمی آید؟ می گوید:« سرویس بهداشتی آنجا را درست کردیم ولی متاسفانه بعضی از معتادان آمدند و شیرآلات و چیزهای دیگر را کندند و بردند و خراب کردند. البته برای کنترل بهتر آنجا اقداماتی در دست داریم. چون یکی از مشکلات آنجا این است که حفاظ و دیواری ندارد. سردری از گذشته برای ورودی آنجا به صورت غلط درست شده که نیمه کاره هم هست. ولی کل محوطه باز است و هر کس می رود و می آید. ما در گام اول محصور کردن آنجا را با ساخت سازه هایی در دستور کار داریم و همچنین به بحث درآمد پایدار برای آنجا توجه خواهیم کرد. در گام دوم قصد داریم برای بهبود فضای سبز و محوطه سازی، به بخش خصوصی یا صنفی که همانجا دارند منتفع می شوند آنجا را واسپاری کنیم،(یعنی آن شرکت ها هم می توانند متقاضی این کار باشند). به عبارت دیگر مسئولیت نگهداری آنجا را واگذار کرده و ما نظارت خواهیم کرد.»

نگهداری اینجا را به بخش خصوصی واگذار می کنیم

محبتی ادامه می دهد:«کل کارهای ضروری پایانه را فاز بندی کردیم. اولین فاز، واگذاری به بخش خصوصی است که از 31 شهریور ماه جاری بارگذاری انجام می شود. طی یکی دو هفته نیز مشکل سرویس بهداشتی حل خواهد شد، چون بخش خصوصی موظف می شود این کارها را انجام دهد و ما فقط نظارت خواهیم کرد. یکی دیگر از موضوعات مربوط به محصور کردن آن فضا است. بعد از آن، ساماندهی تاکسی های مربوط به ترمینال در دستور کار است. همچنین برای تاکسی های زردی که جلوی ترمینال پراکنده و نامنظم هستند برنامه داریم. تمام این موضوعات و معضلات طی یک ماه جمع می شود، نهایت تا دو ماه. با واسپاری خدمات، اجرای این کارها به بخش خصوصی واگذار می شود. بخش خصوصی هم  مجری سیاست های کارفرما است و براساس ضوابط باید کار انجام شود.»

می پرسم تا این یک ماه یا نهایتا دوماه آیا وضعیت پایانه باید بر همین منوال باشد؟ می گوید:«نه، اصلا، آقای فدوی به نمایندگی از ما آنجا مستقر هست و باید مشکلات آنجا را احصا کرده به ما انتقال دهد. اما بجز مسولیت پایانه که به عهده من است، مسئولیت چهار سازمان مرتبط دیگر از جمله اتوبوسرانی، تاکسیرانی، حوزه بار، واکسیناسیون رانندگان تاکسی، ماشین آلات سنگین و موارد مرتبط دیگر نیز به عهده من است و برای بهبود همه این بخش ها برنامه داریم. همین الان که صحبت می کنیم سی دی نقشه برداری پایانه روی میز من هست، تا بتوانیم با تغییراتی در طرح و فضای اولیه، در صورت نیاز آن محیط را بهبود داده و بحث درآمدزایی را برای آنجا تعریف کنیم. »

معتادان شیرآلات را دزدیدند

می گویم از اواخر بهمن 99، تا الان تقریبا حدود هفت ماه است که این مسئولیت ها را دارید. آخرین باری که رفتید ترمینال کی بوده؟ می گوید:«امروز صبح(زمان مصاحبه 16 شهریور)

می گویم:«شما گفتید تا اقدامات اصلی، فعلا به آنجا سر و سامانی داده اید. یعنی امروز که آنجا بودید وضعیت آنجا از جمله سرویس بهداشتی برایتان قابل قبول بود؟» می گوید:«ببینید من که نمی توانم آنجا نگهبان بگذارم تا معتادان شیرآلات را ندزدند! ما برای رفع این معضلات داریم برنامه ها را پیگیری می کنیم، به سرعت هم این کار را خواهیم کرد.»

کارهای مثبت دیده نمی شود

وقتی می گویم ما هم به قول شما اعتماد می کنیم و انشاالله ماه دیگر گزارشی از آنجا تهیه خواهیم کرد تا همینطور که الان داریم نقایص را می گوییم از اقدامات شما هم که گفتید یک ماه و نهایتا تا دو ماه آینده آنجا روبراه می شود، گزارش تهیه کرده و انعکاس خواهیم داد، می گوید:«به قول هایمان عمل کرده و می کنیم. ولی طی زمان مسئولیتم در شهرداری، دوستان همه منتقدین خوبی هستند(البته به حق و درستی معضلات را دیدند و به ما منتقل کردند) و ما ممنونیم که نکات را می گویند ولی ما اقدامات زیادی را انجام دادیم که هیچوقت برجسته نشد. یعنی معمولا اقدامات مثبت را کمتر می بینند یا نمی بینند. مثلا الان در حوزه اتوبوس ما اتفاقی افتاده که سالیان سال در رشت و حتی در شمال کشور این اتفاق نیفتاده بود. ما در مورد یک قطعه مهندسی معکوس داشتیم که حتی در کل کشور انجام نشده بود، اینها دیده نمی شود. بهرحال بجز پایانه حوزه تاکسی ها، اتوبوس ها، ماشین آلات سنگین شهرداری نیز تحت نظر ما هستند که باید ساماندهی شوند.

از ترمینال بازدید کنید

می گویم:«اقدامات خوب در هر حوزه حتما دیده می شود. ولی این گزارش در مورد وضعیت اسفبار پایانه رشت است. نمی شود اقدامات خوب بخش دیگر را برای این قسمت لحاظ کرد. مسافری که از راه دور و نزدیک به اینجا می آید با خودش چه فکری می کند؟ چطور می تواند بپذیرد که رشت مثلا یک شهر گردشگرپذیر باشد! مسافر می گوید این که از وضعیت ترمینال اینهاست، سرویس بهداشتی ندارد، سالن انتظار ندارد، نماز خانه و آبخوری و صندلی و سطل زباله و فضای سبز ندارد، معتادان مدام تردد می کنند، برخی از افراد معتاد همانجا لحاف تشک پهن می کنند و شب می خوابند و الی آخر... دیگر رغبتی برای حضور مجدد در رشت و استفاده از این ترمینال پیدا نمی کنند، مگر اینکه مجبور باشند.»

آقای محبتی در ادامه این گفت و گو به من پیشنهاد می کند برای تهیه گزارش با هم از آنجا بازدید کنیم. می گویم:«نیازی به این کار نیست. چون من تقریبا هر ماه یا هر دو ماه برای سفر ضروری یا همراهی با بعضی نزدیکان و عزیزان به آنجا می روم و به عنوان یک شهروند بارها این نقایص و معضلات را دیده ام و هر بار به خودم گفتم شاید آن روز که من رفتم در سرویس بهداشتی قفل بوده، شاید آن روز با لحن نامناسب به افراد گفته می شده برای استفاده از سرویس بهداشتی بدون دستگیره و لامپ و صابون پول هم بدهند، شاید آن روز دسته سطل زباله شکسته شده، شاید آن روز عابر بانک قطع بوده... ولی بارها وضعیت به همین منوال بود و این درددل همه مسافران و شهروندانی است که گذرشان به ترمینال گیل رشت افتاده!»

می گوید:«به واسطه همین معضلات ما مدیریت آنجا را نیز تغییر دادیم و الان یک ماه است که آقای فدوی این مسولیت را دارند. تا آنجا چابک تر و مطلوب تر شود و انشاالله نتیجه کار ما بزودی مشخص می شود. یعنی در دوره مدیریت من یک بار اصلاحات انجام شده.»

درآمد پایانه کفاف خرجش را نمی دهد

می پرسم درصدهایی را که شهرداری از بابت فروش بلیط هر مسافر و همچنین اجاره ای که از دو میلیون تا هفت میلیون از غرفه داران می گیرد، کجا صرف می کند و چقدر است؟»

محبتی می گوید:«ما پنج درصد از پول بلیط اتوبوس های بین شهری را به صورت عوارض دریافت می کنیم. آن هم صرف هزینه های مختلف در سازمان، نگهداری اتوبوس ها، تاکسی ها، کارهای خود پایانه(مثلا اوراق و برگه ها، آب، برق، گاز، سرویس بهداشتی، نماز خانه و...) هزینه می شود.(نماز خانه را ما کمتر از یک ماه است که آباد کردیم، ولی الان نماز خانه به دستور ستاد کرونا بسته شده است.) الان بزرگترین مشکل ما در بخش سرویس بهداشتی و تردد معتادان و متجاهران در آنجاست. مبلغ پنج درصد رقم ناچیزی است و این پول به حساب خزانه داری مرکز(شهرداری رشت) می رود و مستقیم به حساب ما نمی آید که هزینه کرد را انجام دهیم. بنابراین باید از شهرداری مرکز، تخصیص اعتبار بگیریم که معمولا تخصیص ها ناچیز است.»

می گویم:«به نظر می آید که درآمد حاصل از پایانه صرف رفع نواقص و بهبود امور آنجا نمی شود، که اگر می شد وضعیت اینگونه نبود.»

وی می گوید:«قطع به یقین بله، فقط صرف پایانه نمی شود. درآمدهایی که از وجوه مالیات و عوارض کسب می شود و درآمدهای دولت که به خزانه می رود براساس قوانین به بودجه عمرانی و جاری تقسیم می شود. به عنوان نمونه وقتی بودجه ای برای پروژه ای در نظر گرفته می شود، همه تخصیص نمی یابد. شهرداری هم یک مجموعه کوچکی است که باید مخارجش را تامین کند. به عنوان نمونه الان ماهی 23 میلیون تومان خرج هر اتوبوس درون شهری می کنیم. بنابراین چنین هزینه هایی باید تامین شود. ما 30 اتوبوس در رشت داریم که می خواهیم آن را به 50 اتوبوس برسانیم. آن موقع هزینه اتوبوس ها می شود ماهی یک میلیارد تومان. الان ماهی 600 میلیون تومان بابت هزینه اتوبوس ها پرداخت می کنیم. یا هزینه آب و برق و گاز پایانه از محل همان پنج درصد پرداخت می شود. اگر پایانه به عنوان مثال صد میلیون درآمد داشته باشد حدود صد میلیون هزینه آب و برق و گاز آنجاست».

می گویم:«با توجه به صحبت شما درآمد پایانه کفاف مخارج خودش را نمی دهد.» می گوید:«بله، همینطور است. ولی ما برنامه ها و طرح هایی برای درآمدزایی پایدار آنجا داریم که انشاالله تا 31 شهریور محقق می شود.»

***

با این امید که وی بتواند به عنوان یک مدیر جوان، یک مدیر نمونه هم باشد و با آینده نگری در زمان هدفگذاری شده پایانه ای به روز و در خور مرکز استان و در حد استاندارد و مطلوب به مسافران و شرکت های فروش بلیط که از بازوان اصلی این بخش هستند ارایه نماید، این بخش از گزارش را به پایان می بریم تا به زودی شما را با چهره جدید ترمینال رشت آشنا کنیم. شاید شر کرونا کم شود و بجز سفرهای ضروری مجالی هم برای سفرهای تفریحی فراهم آید و شاید بتوان برای همشهریان و هموطنان خاطرات خوشی را در رشت رقم زد.

در گزارشات بعدی علاوه بر انعکاس وضعیت فضای فیزیکی ترمینال به چگونگی سرویس دهی رانندگان و وضعیت اتوبوس ها(حمل مسافر و بار) و نحوه بلیط فروشی ها نیز خواهیم پرداخت.

(لازم به ذکر است این گزارش روز دوشنبه 29 شهریور در پایگاه خبری مرور و روز چهارشنبه 31 شهریور در روزنامه گیلان امروز نیز منتشر شده است.)

 

(گفتنی است این مصاحبه پیش تر در پایگاه خبری تحلیلی مرور و روزنامه گیلان امروز نیز منتشر شده است.)