گیلان فردا، ساناز فرزانه-بیمه عمر به شکل امروزی بعد از بیمه های دریایی و آتش سوزی بوجود آمد اما ریشه بسیار کهن دارد . در زمان های بسیار قدیم در بعضی از شهرهای بزرگ انجمن ها یا صندوق هایی وجود داشت که افراد حق عضویت پرداخت میکردند و عضو انجمن یا صندوق میشدند و در صورت فوت یکی از اعضای انجمن  به خانواده وی هزینه کفن و دفن و مبلغی به عنوان غرامت پرداخت میشد .

همچنین انجمن های نظامی یا حرفه ای در روم و یونان وجود داشتند که به همین شیوه عمل می کردند .تا قرن هفدهم در کشورهای اروپایی بیمه عمر بصورت شرط بندی روی فوت شخص ثالث بین دو نفر کم و بیش مرسوم بود اما چون در این شرط بندی یکی از طرفین طبعا آرزوی فوت شخص ثالث را داشت تا در شرط بندی برنده شود و شاید این آرزو اورا به توطئه ای وسوسه میکرد لذا بیمه عمر عملی ناپسند و بر خلاف مصالح جامعه و بر خلاف اخلاق شمرده میشد و از طرف مقامات قضایی و مذهبی هر از چند گاه ممنوع اعلام میشد . 

اولین بیمه عمر درانگلستان و در زمان سلطنت الیزابت اول در سال 1583 میلادی برابر با سال 961 هجری شمسی در لندن برای ویلیام گیبنس (William Gibbons)  صادر شد . مدت این بیمه نامه یکسال و نرخ حق بیمه 8% بود این بیمه عمر بانام خدا شروع شده بود و در پایان برای بیمه شده آرزوی سلامتی و طول عمر شده بود  . از قضا ویلیام گیبنس در روزهای پایانی بیمه نامه فوت کرد و پس از دعواهای بسیار  دریافت کنندگان حق بیمه یا به عبارتی طرف قرارداد که از تجار لندن بودند محکوم به پرداخت سرمایه بیمه شدند جالب است علت دعوا عدم شفافیت بیمه نامه از عبارت یکسال بود یکسال شمسی ؟ یا یکسال قمری ؟ چون سال قمری 10 روز کمتر از سال شمسی است اگر مدت را یک سال قمری در نظر میگرفتند سرمایه بیمه عمرقابل پرداخت نبود و اگر سال شمسی در نظر میگرفتند سرمایه بیمه عمر اقای گیبنس قابل پرداخت میشد .

در قرن شانزدهم میلادی بردگان که ارزش تجاری داشتند و از بندری به بندر دیگر جابجا میشدند مانند کالا بیمه میشدند . سپس بیمه گران این نوع بیمه را به سایر مسافرین کشتی گسترش دادند .

در قرن شانزدهم یک بانکدار ایتالیایی به نام لورنزو تونتی ( Lorenzo Tonti ) که در فرانسه زندگی میکرد برای رفع مشکلات مالی این دولت طرحی پیشنهاد کرد که بنام خود او به تونتین معروف شد . تونتین سازمانی بود که افراد هم سن صندوق هایی  را تشکیل میدادند و هرکدام مبلغی را بصورت یکجا یا بصورت اقساط به صندوق میپرداختند تا کل مبلغ جمع آوری شده صرف خرید اوراق قرضه از خزانه دولت شود . بهره این وام بستگی به سن خریداران داشت به طوری که برای جوانان 5% و برای پیران 12/5 درصد بود در پایان کل مبلغ صندوق به همراه بهره بین اعضای زنده صندوق تقسیم میشد و صندوق منحل میشد . دولت های وقت هم بدلیل امکان  تامین مالی و جمع آوری وجوه نقد جامعه مشوق این صندوق ها بودند به طوری که در سال 1906 در فرانسه قوانین جدیدی برای شرکت های تونتین وضع گردید .

در طول قرن نوزدهم با تلاش دانشمندانی همچون برنولی (Bernoulli )  و دپارسیوواولر (Deparcieux Euler) علم اکچوئری (Actuarial ) که تلفیقی از علم احتمالات و محاسبات مالی است بوجود آمد. از آن پس بیمه عمر از وضعیت شرط بندی و برد و باخت بیرون آمد و بر پایه محکم علم استوار گشت .

اولین شرکت بیمه عمر در سال 1762 میلادی در انگلستان تاسیس شد و اولین بررسی علمی درباره بیمه عمر در سال 1812 منتشر شد . از آن به بعد شرکت های بسیاری به صورت سهامی یا تعاونی در کشورهای اروپایی و آمریکا تاسیس شدند . در سال 1912 میلادی در کشورفرانسه 20 شرکت سهامی و 24 شرکت تونتینی و تعاونی و 19 شرکت خارجی به عملیات بیمه عمر اشتغال داشتند.

توسعه بیمه عمر در آمریکا پس از جنگ جهانی دوم بسیار چشمگیر بود بطوریکه در سال 1946 تعداد 473 شرکت و در سال 1972 تعداد 1805 شرکت به عملیات بیمه عمر مشغول بودند و در همین سال اندوخته ریاضی شرکت های بیمه این کشور بالغ بر 1505 میلیون دلار بود و تعداد 26 میلیون بیمه نامه جدید صادر شده بود .

بیمه عمر در ایران در سال 1314 آغاز به کار کرد.

منبع:اینترنت