گیلان فردا، شهلا ابراهیم زاده اصلی-به رغم میل باطنی، انتشار مجله گیلان فردا باتاخیر صغری که چه عرض کنم با تاخیر تقریبا کبری مواجه شد! گاه بی انگیزگی، زمانی دلمشغولی، گاهی هم مشکلات فنی سایت، دست به دست هم دادند تا پس از تغییر رویه انتشار مجله از کاغذی به انتشار  دیجیتال، در برهه هایی نیز با وقفه هایی روبرو شویم.

در واقع پس از انتشار پر قدرت مجله در شماره های نخستین و با کاغذ مرغوب و شمارگان مناسب و صد البته بازخورد خوب مخاطبان، انتشار مجله ای کم مایه و یا با کاغذ نامرغوب و محتوای سطحی برایم قابل قبول و خوشآیند نبود. در آن برهه بهتر دیدم انتشار کاغذی مجله گیلان فردا را در اوج متوقف کنم. واقعیت این بود که باید از همه چیز مجله می زدم تا بتوانم به چاپ کاغذی ادامه دهم. اما این انتخاب نه در شان مجله و همکاران این مجموعه کوچک بود و نه در شان مخاطبان و خوانندگان عزیز، همراه و حامی.

از سوی دیگر با توجه به تغییرات سریع تکنولوژی در سال های اخیر به ویژه در پنج ساله اخیر، حرکت از چاپ کاغذی به انتشار دیجیتال دیگر یک انتخاب نبود بلکه الزامی برای ماندگاری در میدان بوده و هست. به همین جهت مجله گیلان فردا تبدیل شد به مجله ای آفلاین و چون از همان اولین روز انتشار کاغذی در مهر سال 1396 ، سایت مجله نیز فعال بوده و تمام محتوای مجله برای دسترسی راحت تر مخاطبان در سایت نیز بارگذاری می شد، تصمیم بر این شد که مطالب گیلان فردا از آن برهه فقط در سایت این مجله انتشار یابد.

طبیعی است که در این مرحله، مجموعه کوچک اما پر کار ما تا حدی کوچک و کوچکتر و کم کارتر شد. از یک سو منابع خبری رسمی و غیر رسمی، موثق و نا موثق آنقدر فراوان بوده و هستند که گاه احساس می شود جایی برای عرض اندام نیست. از یک طرف شبکه های اجتماعی و پیام رسان ها آنقدر سلیقه و ترجیح مخاطب در انتخاب مطالب و محتوا را تغییر داده اند که اکثریت ما با نوعی اعوجاج فرهنگی مواجه شده ایم. حوصله برای انتخاب مطالب طولانی نه تنها کاهش یافته سبلکه رغبتی هم دیده نمی شود مگر برای افرادی با سن و سال بالاتر که هنوز سبک و سیاق خود در انتخاب مطالب را حفظ کرده اندکه البته به اعتقاد من در این افراد نیز تغییرات مشهودی به چشم می خورد. از سوی دیگر در این بازار آشفته فرهنگی-اقتصادی، فضای کار با تولیدات فرهنگی آنطور رقم خورده که هر چه بی محتواتر، ویو و فالو بیشتر!!

به بیان دیگر شیوه و نحوه کار در بسیاری از حوزه ها آنقدر متفاوت شده که خیلی ها ممکن است نتوانند خود را با این شتاب گسترده و هیاهو برای هیچ تطبیق دهند. از طرف دیگر بسیاری از روش ها و موضوعات از امور انتخابی و گزینشی به اموراتی الزامی تبدیل شده اند.

در چنین شرایطی مجموعه کوچکی چون مجله گیلان فردا نیز نه تنها دستخوش تغییرات، بلکه درگیر افت و خیزهایی شد.

به گونه ای که بارگذاریی مطالب سطحی خوشایند نبود، برای تولید محتوای فاخر و اثرگذار نیز موانع بسیار!

سخن کوتاه که با همین رمق باقیمانده در تلاش بوده و هستیم تا سرپا بمانیم. بهار 1404 را به فال نیک گرفتیم تا عزم خود را جزم کنیم و دوباره بدرخشیم اما جنگ 12 روزه آنچنان زد توی پرمان که دوباره باید بال پروازمان را التیام بخشیم و از نو بلند شویم. چه کسی می تواند نسبت به رنج و عذاب و حرمان هم نوع خود بی تفاوت باشد! در جامعه ای که هیچکس حق اظهار نظر ندارد، در فضایی که از صبح تا شب بیشتر مردم دغدغه معیشت و گذران روزمره زندگی را دارند، در جامعه ای که جوانانش هیچ تصوری از آینده خود ندارند و بازنشستگانش پیش افراد خانواده سرشکسته و دست خالی هستند، فقط همین یکی را کم داشتیم-جنگ- که آن هم به وقوع پیوست... زبان از تحلیل این وضعیت قاصر است. آن ها که گفته و تحلیل کرده اند، مورد عتاب قرار گرفتند و آن ها که وضع را به اینجا رسانده اند مورد تشویق و ترغیب! متاسفانه از کسی بازخواست می شود که حرف حق را می زند و به معنای واقعی دلسوز جامعه است! بنابراین در چنین فضایی نوشتن و تحلیل کردن به یکی از سخت ترین کارها تبدیل شده است و هنر می خواهد و البته جگر...

به امید آینده ای بهتر برای همگان، به دور از جنگ و خونریزی، به دور از کشت و کشتار، به دور از حیله و نیرنگ. جنگ همه  چیز را بدتر می کند. جنگ فقط آدم ها را می کشد، بلکه انسانیت را نابود می کند...