بهار 1404 را به فال نیک گرفته بودیم که عزم خود را جزم کنیم و دوباره مجله گیلان فردا را به دوران اوج خود برسانیم و بدرخشیم اما جنگ 12 روزه آنچنان زد توی پرمان که دوباره باید بال پروازمان را التیام بخشیم و از نو بلند شویم!

 چه کسی می تواند نسبت به رنج و عذاب و حرمان همنوعان خود بی تفاوت باشد!

در جامعه ای که هیچکس حق اظهار نظر ندارد، در فضایی که از صبح تا شب بیشتر مردم دغدغه معیشت و گذران روزمره زندگی را دارند، در جامعه ای که جوانانش هیچ تصوری از آینده خود ندارند و بازنشستگانش پیش افراد خانواده سرشکسته و دست خالی هستند، فقط همین یکی را کم داشتیم-جنگ- که آن هم به وقوع پیوست...

زبان از تحلیل این وضعیت قاصر است. آن ها که گفته و تحلیل کرده اند، مورد عتاب قرار گرفتند و آن ها که وضع را به اینجا رسانده اند مورد تشویق و ترغیب!

متاسفانه از کسی بازخواست می شود که حرف حق را می زند و به معنای واقعی دلسوز جامعه است! بنابراین در چنین فضایی نوشتن و تحلیل کردن به یکی از سخت ترین کارها تبدیل شده است و هنر می خواهد و البته جگر...

به امید آینده ای بهتر برای همگان، به دور از جنگ و خونریزی، به دور از کشت و کشتار، به دور از حیله و نیرنگ...

جنگ همه  چیز را بدتر می کند. جنگ فقط آدم ها را نمی کشد، بلکه انسانیت را نابود می کند...

رسیدن به صلح از راه جنگ ... !!!