1 مهر 00 - 00:07  | 825 بازدید

گیلان فردا-سندرم آشیانه خالی نوعی احساس غم و تنهایی است که بعد از آنکه فرزندان به سبب زندگی جدا یا رفتن به دانشگاه برای نخستین بار منزل را ترک می کنند، پدر و مادر یا سرپرست ممکن است به آن دچار شوند. این سندرم یک عارضه بالینی نیست.

از آن جا که ترک منزل پدر و مادر توسط جوان بطور کلی رویدادی طبیعی و سالم است، اغلب به علامت های سندرم آشیانه خالی توجه نمی شود. این مسأله می تواند برای پدر و مادر به شرایط بیماری افسردگی و احساس بی هدفی منجر شود، چرا‌ که ترک«آشیانه» به وسیله فرزند، سبب ایجاد تغییراتی در جریان زندگی پدر و مادر می شود. سندرم آشیانه خالی به خصوص در بین مادران خانه‌دار رایج است.

حس ناراحتی در چنین مواقعی کاملا طبیعی است. همچنین عادی است که بخواهید در زمان غیاب فرزندتان اوقاتی را در اتاق وی بگذرانید تا حس نزدیکی بیشتری به او کنید. چنانچه حس می کنید دچار سندرم آشیانه خالی هستید، واکنش های خود و طول مدت آن ها را تحت نظر بگیرید. چنانچه حس می کنید که زندگی موثر شما پایان یافته است یا زیاد گریه می کنید و یا آن قدر غمگین هستید که دوست ندارید دوستان و آشنایانتان را ببینید یا سر کار بروید، بهتر است با یک متخصص مشورت کنید.

علل سندروم آشیانه خالی

همان طور که قبلاً اشاره شد، وقتی زنی در مرحله ای از زندگی خویش قرار دارد که بچه ها در حال ترک منزل هستند، امکان دارد نزدیک به دیگر تحولات زندگی خویش مانند یائسگی یا کنار آمدن با مراقبت از والدین پیر خود هم باشند.

تحقیقات جدید نشان می دهد که کیفیت روابط والدین فرزند در چنین شرایطی تبعات مهمی برای هر دو طرف دارد. والدین هنگامی که توانسته باشند ارتباط خوبی با فرزندان خویش برقرار کنند، با انتقال به آشیانه خالی فایده های بسیار زیادی می برند. دشمنی، کناره گیری و تضادها در ارتباطات بین والدین و فرزندان، پشتیبانی و حمایت بین نسلی را در هنگامی که فرزندان در ابتدای جوانی بسیار به آن احتیاج دارند و والدین در آستانه پیری کاهش می دهد.

در گذشته تصور می شد که خانم‌ها پس از رفتن فرزندانشان از منزل بسیار در معرض ابتلا به بیماری افسردگی هستند و دچار فقدان هویت و هدف می شوند. ولی مطالعات، افزایش در ابتلا به بیماری های افسردگی را در این مرحله از زندگی در خانم‌ها تائید نکرد.

مبارزه با سندرم آشیانه خالی

به اعتقاد کارشناسان درست است که سندرم آشیانه خالی با خودش احساسات تلخ و شدیدی می آورد، ولی این معنیش این نیست که نمی شود با آن کاری کرد. چنانچه شما هم تازه آخرین فرزندتان را عروس یا داماد کرده اید، می توانید این کار ها را انجام دهید:

در تماس باشید

یکی از ساده ترین راهها برای رویارویی با سندرم آشیانه خالی آن است که والدین هم چنان در تماس با فرزندان خویش باشند. پیشرفت های تکنولوژیی مثل تلفن های همراه، پیام های متنی و اینترنت، فرصت های جدید و مناسبی برای افزایش رابطه بین پدر و مادر و فرزندان، فراهم کرده است. البته باید توجه کنید که این تماس ها نباید آن قدر زیاد باشد که به سعی فرزندتان برای استقلال یافتن، خللی وارد کند.

دنبال کردن علائق

والدین می توانند با دنبال کردن سرگرمی ها و علائق خویش، ضمن پر کردن اوقات فراغت خویش، اضطراب و ناراحتی ناشی از ترک منزل به وسیله فرزندان، را تسکین دهند. شروع یا ازسرگیری یک فعالیت به خصوص برای مادران خانه‌دار و همچنین حرف زدن در خصوص احساسات خویش با دوستان، اعضای خانواده و یا یک مشاور، می تواند برای سازگاری با سندرم آشیانه خالی موثر واقع شود.

بازیابی ارتباط عاشقانه

داستان های زیادی از زن و شوهرهایی وجود دارد که پس از بزرگ شدن فرزندان و ترک خانه به وسیله آن ها، از هم جداشده یا طلاق گرفته اند. اینگونه زوج ها غیراز فرزندان نقطه مشترک دیگری در خویش نمی بینند. این یک فرصت عالی برای بازیابی روابط عاشقانه و تمرکز بر روی روابط زن و شوهری است. از این فرصت می توانید برای پیدا کردن علائق مشترک استفاده کنید.

ممکن است در نخست حس کنید هیچ نقطه مشترکی با هم ندارید اما این مسئله عادی است. شما همیشه به فکر فرزندان خویش بوده اید و تلاشی برای بهبود روابط تان نکرده اید. اکنون باید چیزی را بیابید که برای هردویتان لذتبخش است.

لازم نیست این فعالیت مورد سازش هر دو طرف باشد. در عوض به دنبال چیزی باشید که هردویتان دوست دارید انجام دهید و این علاقه داشتن بخاطر این است که می خواهید کنار هم مجدداً زندگی خوشحالی را تجربه نمایید. این یک تجربه مشترک از زندگی است که هردویتان می توانید آنرا به خوبی حس کنید.

روابط عاشقانه خویش را با به اشتراک گذاشتن زندگیتان، مجدداً بازیابی کنید. اینکار می تواند به مفهوم انجام یک فعالیت ساده مانند دوچرخه سواری، یوگا یا پیاده روی دونفره باشد.

می توانید با هم به سفر بروید و نقاطی که همیشه دوست داشتید از نزدیک ببینید را تجربه نمایید. هر کاری که می کنید باید در کنار هم‌دیگر باشد. تجربیات خویش را با هم به اشتراک بگذارید.

پرداختن به کارهای تازه

چنانچه دوست دارید، می توانید یک شغل تازه پیدا کرده یا تنها در چند کلاس آموزشی یا ورزشی شرکت کنید. با این کار، اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کنید. ملاقات با اشخاص تازه هم کمک می کند یک آغاز دوباره داشته باشید. روزی روزگاری، پیش از این که بچه دار شوید، حتماً رویاهایی داشتید. اکنون وقت آن رسیده که به رویاهای تان جامه عمل بپوشانید. شکرگزار فرصتی باشید که اینک در اختیار دارید.

مراجعه به روان شناس

بهتر است در این موقع شخص هر چه زودتر احساسات خویش را با پزشک خود مطرح کند. امکان دارد در این موقع احتیاج به استفاده از قرص های ضدافسردگی باشد و هم زمان صحبت با یک روان شناس کمک شایانی می کند و برای کنترل احساساتتان باید با متخصص روان شناس صحبت کنید.

جلوگیری از سندرم آشیانه خالی

چنانچه فرزند کوچک شما در شرف ایجاد یک زندگی مستقل است و از ابتلا به این سندرم نگران هستید، باید برای جلوگیری از ابتلا به آن برنامه ریزی کنید.

تا آن جایی که می توانید خود را مشغول نگه دارید. این مشغولیت می تواند برگشت به کار باشد یا می تواند شرکت در خیریه ها یا کارهای داوطلبانه و یا کلاس های هنری آموزشی باشد که همگی می تواند شما را سرگرم نگه دارد و دوران شروع تغییر در این شرایط خانه را برای شما راحت تر کرده و به پذیرش آن کمک کند.