گیلان فردا، سارا فرزانه- رشت است و میدان شهرداری با آن بناهای زیبای قدیمی و پیاده راهی که در سال های اخیر ایجاد شده است.

در آغاز شکل گیری پیاده راه، قرار نبود پیاده راه محلی برای تجمع دست فروشان باشد ولی حالیه وضعیت چنان است که عبور و مرور شهروندان با مخاطره مواجه شده است. تمام زوایای پیاده راه در اشغال دست فروشان است. همین که هوا گرگ و میش می شود یک به یک بساط ها پهن و انواع و اقسام محصولات نیز در این بازار مکاره عرضه می شود. البته در تمام ساعات روز یعنی صبح ها و عصرها نیز تعدادی از دست فروشان در پیاده راه مشغول کار هستند اما هنگام غروب و حتی تا پاسی از شب وضع به گونه ای دیگر است.

براساس اطلاعات موجود دلیل اصلی ایجاد پیاده‌راه در رشت، تبدیل کردن میدان شهرداری به یک فضای دلپذیر برای پیاده‌روی و گشت و گذار، کاهش ترافیک و آلودگی در این منطقه و بهبود کیفیت زندگی شهری بوده است. این پیاده‌راه که به «پیاده راه فرهنگی» نیز معروف است، با ممنوعیت ورود خودرو به خیابان‌های اطراف ساختمان شهرداری ایجاد شد تا فضای مکثی برای رهگذران باشد و ایجاد ارتباطات و مراودات اجتماعی فارغ از عجله و استرس و روزمرگی ها شکل بگیرد.

اما اکنون وضع به گونه ای دیگر است و در پیاده راه، کمترین حق عبور و مرور به رهگذران رسیده است. موضوع آنجا بیشتر قابل تعمق می شود که بسیاری از دستفروشان از شهرها و روستاهای دیگر برای دست فروشی به میدان شهرداری و پیاده راه های منتهی به این میدان می آیند!

بی شک عموم مردم با گوشت و پوست و استخوان درگیر مشکلات اقتصادی هستند و می دانند بیکار بودن و یا امنیت شغلی نداشتن در چنین شرایط اقتصادی چه وضعیت اسفناکی را بر فرد و خانواده تحمیل می کند، اما آشفتگی و بهم ریختگی در اصلی ترین میدان شهر، باعث شده تا ساکنین رشت و گردشگرانی که به این شهر می آیند سیمای زیبایی از مرکز شهر نبینند.

چون حضور انبوه دستفروشان که وجب به وجب پیاده راه میدان شهرداری را در سیطره خود دارند و تعاملات پنهان و آشکار با ماموران شهرداری و مشکلات و پیامدهای مختلفی که چنین پدیده اجتماعی به همراه دارد باعث شده که گاه گذر از جاذبه های گردشگری و توریستی پیاده راه شهرداری رشت دلنشین نباشد و چنین پروژه مهم و با ارزشی (که در بیشتر شهرها انجام شده) نتواند به کارکردهای اصلی پروژه بازآفرینی بافت فرهنگی تاریخی رشت دست یابد و حتی تردد شهروندان نیز با مشکل مواجه شود. چون همه جا در قرق دستفروشان و بساطشان است. فروشندگان نیز از سنین مختلف، پیر و جوان و نوجوان، مرد و زن، شهری و روستایی، تحصیل کرده و غیر تحصیل کرده، شاغل و بیکار و... مشغول کار هستند.

به لحاظ جامعه شناختی چنین بازارهایی با چنین شکل و کیفیتی قابلیت تحقیق از زوایای مختلف را دارند چون به نوعی توسعه فقر به جای رونق اشتغال در جامعه را نشان می دهند. از سوی دیگر بی‌توجهی مسئولان شهری به بهم ریختگی در پیاده‌راه رشت، این سوال را به ذهن متبادر می کند که مدیران شهری چه طرح و ایده ای برای ساماندهی به چنین وضعیتی دارند ؟