16 مهر 94 - 00:07  | 1494 بازدید

 گیلان فردا-غذا جزئی از فرهنگ یک ملت است. برای تهیه غذا فرایند دنباله داری پی گرفته می شود. ابر و باد و مه خورشید و فلک در کارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری. در کنار دیگر ویژگی های ملل و اقوام، از جمله زبان، آداب و رسوم و پوشاک، غذا قرار می گیرد. غذا از آغاز خلقت بشر تا کنون جزو نیازهای نخستین او بوده و خواهد بود. در تمام ادیان الهی و حتی باورهای نخستین انسان ها، غذا به عنوان عنصر اصلی حیات مورد احترام بوده و سوره مبارکه مائده در قرآن کریم نشان دهنده اهمیت غذا در دین مبین اسالم است و همیشه به قوت حلال که با زحمت به دست می آید حرمت گذاشته می شود. کسب روزی حلال به این سبب ارزش دارد که در آن عناصر تولید مادی و معنوی از جمله ابزار تولید و فرهنگ تولید و باورها و عقاید مردم دخالت داشتند و دارند. به عنوان مثال نانواها برای تهیه خمیر وضو می گرفتند. نان های تافتون، لواش، سنگک، بربری، خراسانی و نان قندی، مجموعه هایی از قوت غالب مردم بود. برنج به ندرت مصرف می شد. خورشت ها با رنگ ها و طعم های گوناگون سفره را می آراست. آبگوشت در بسیاری از نقاط شهری و روستایی ایران، غذایی کامل و فراگیر بود. در نواحی ترک زبان بزباش نیز آبگوشتی دیگر با طعمی متفاوت بود. در متل بسیار کهن فارسی «دویدم و دویدم»، جدول داده و ستانده اقتصاد به زبانی ساده ترسیم می شود. خط اول این جدول با «دویدن» آغاز می شود که همان حرکت است و فعالیت و سپس رسیدن به سر کوه به معنی اوج جدول زندگی است و اوج منحنی حیات. دو خاتون که دیده می شوند، به عنوان عناصر زاینده زمین و آب و نمادی از آئین میترایی است که پاک است و زاینده. آن دو عنصر پاکی و زایندگی و مادر «آب» و «نان»ی که این دو خاتون به راوی داستان می دهند هر دو مقدس شمرده می شوند و از دستان دو عنصر زایندگی دریافت می شود.

ادامه