10 خرداد 02 - 00:03  | 379 بازدید

حالا که نمیشه از هیچ چیز نوشت، حالا که نباید از فقر و گرانی، از مفاسد اجتماعی، از بی عدالتی و تبعیض، از انتقادات اجتماعی گسترده، از گرانی ها و تورم کمرشکن، از کارگران بیکار و معلمان گله مند، از حقوق زنان و حق شهروندی، از اقتصاد به گِل نشسته و ... حرفی به میان آورد شاید بد نباشه به موضوعات دم دستی بپردازیم و تهیه گزارشات و مصاحبه های درجه یک رو به متنی ساده و انشاگونه تقلیل بدیم، تا نگن سیاه نمایی شده! بنابراین همه چیز گل و بلبله و ملالی در بین نیست! همه ی شاخص ها هم در حال رشد البته از نوع صعودی و با شیبی به سرعت نور هستن(!)، اما گویا شاخص بیکاری نزولی شده،آن هم آنقدر نزولی که محسوسه و بیکاری در جامعه مشاهده نمیشه!

قراره در ستون چهارشنبه ها با نگاهی ساده نکات روزمره در کوچه و خیابان رو که همه ی ما هر روز با اونا روبرو میشیم، یه بار دیگه مرور کنیم، بنویسیم و بخونیم و بگذریم... میپرسین چرا بگذریم؟ خب چون گوش شنوایی نیست، چون مسایل و مشکلاتی که تبدیل به معضلات شده برای هر فرد بیسواد و باسوادی و برای هر بچه و بزرگسالی مشخص و مثل روز روشنه ولی وقتی قرار نیست حل بشه(!)ما هم مجبوریم بگیم و بگذریم... .

در واقع زبان از توصیف وضعیت بوجود آمده یا بهتر بگیم وضعیت بوجود آورده شده قاصره و برای توصیف شرایط باید فرهنگستان ادب کلمات و جملات جدیدی ارایه بده تل گویای موقعیت و وضعیت جامعه باشه.

بگذریم اولین انشا در ستون چهارشنبه ها رو اختصاص می دیم به شما آدم های ناب...

تا حالا فکر کردین که بعضی آدمای اطرافتون چقدر خوب و دوست داشتنی هستن؟ آدمای خالص و نابی که وقتی در کنارشون هستین احساس خوبی دارین. فرقی هم نمی کنه چه کسانی باشن، عضوی از خانواده، شریک زندگی، اعضایی از فامیل، یک دوست، کسی از همکاران، مغازه دار سرِ کوچه، راننده تاکسی، پاکبان محل و یا هر کس دیگه...

تا به حال شده که بخواین خوبی این آدما فقط برای شما باشه و لاغیر؟ نمی دونم چطور این حس رو بیان کنم، این خواستن و این احساس از سرِ تنگ چشمی و غرور و یا زیاده خواهی نیست، بلکه از عشق بی ریا و مهر با صفای همون افراد سرچشمه می گیره.

چه بسا اون افراد خودشون اصلا متوجه نشن که چنین حسی رو به شما منتقل می کنن و یا کار ویژه ای هم برای شما انجام ندن، اما هر که هستن و هر جور که هستن اونقدر به نظرتون خوب و دوستداشتنی میان که می خواهین هیچ وقت تمام نشن و مالِ خودِ خودتون باشن!

اگه چنین آدمایی توی زندگی تون هست، اگه چنین آدمایی دوربرتون هست قدرشونو خیلی بدونین، ادب و احترام و محبت اونا واقعیه، اونا میتونن مرهم باشن، میتونن راز دار باشن، میتونن امید بدن، میتونن در کشاکش سختی های زندگی دلگرمتون بکنن. چون مهر و محبت شون مثل نور خورشید به همه میتابه و هیچ دریغی برای هیچکس ندارن. اونا اصیلن.

شاید بگین مگه در این زمانه آدم خوب هم پیدا میشه!

البته، آدمای خوب کم نیستن و توی این زمانه نامناسب هم پیدا میشن، حتی توی این دوره و زمانه که خیلی چیزا رنگ باخته، حتی در این دوره و زمانه که هر کس فقط به فکر خودشه، حتی در جامعه فعلی ما که دوغ و دوشاب قاطی شده و نمیتونیم افراد رو که از صبح تا شب با ماسک های مختلف و مدام در حال تظاهر هستن شناخت، باز هم آدمای خوب پیدا میشن که قادرن تنها و تنها با یه احوالپرسی صمیمانه و بی ریا، با یه نگاه مهربان حالتونو خوب کنن، اونا میتونن حتی با یه استکان چای تازه و به دور از هر تملق و چاپلوسی حس خوبی به شما بدن.

اگه چنین آدمایی توی زندگی و دوربرتون هست خیلی قدرشونو بدونین. این آدما خیلی ساده و معمولی هستن، اونقدر معمولی و بی تکلف که شاید اونا رو نبینین، اونقدر معمولی که فکرش رو هم نمیتونین بکنین، اما ناب و خالصن، فقط کافیه یه کم به اطرافتون بهتر نگاه کنین.

کاش ما هم آدم خوبه اطرافیانمون باشیم...

شهلا ابراهیم زاده اصلی